paars schreef:Ziet er leuk uit hoor! Mooi om wat achtergrond te lezen. Wat ik me wel afvraag: er komen behoorlijke krachten vrij: zeker bij het heen en weer (van links naar rechts) het touw dat over de kont gaat enzo. Lijkt me voor de mènsen echt gaaf maar voor de paarden best erg zwaar. Ruiters die veel omkijken hoe het met de boarder gaat. Hoog tempo, grote bewegende krachten die paard moet opvangen in z’n lijf…maakt dat ik er altijd een beetje huiverig naar kijk. Mss ben ik een ouwe zeur die dank denkt; :+ neem een quad! Hoe zien jullie dat? …Ja anders natuurlijk :D , maar ik bedoel; overdrijf ik die effecten?
Zeker geen oude zeur! Prettig als mensen de tijd nemen om hun vragen fatsoenlijk te formuleren en geen blinde aannames doen! Dank daarvoor! Uitgebreid antwoord:
Het is zéker loodzwaar voor een paard! Absoluut. Niks aan gelogen. Maar vergelijk het met fitness of crossfit. Als ik als ongetrainde dame van 39 een sandbag van 70 kilo op ga tillen is de kans groot dat ik door mijn rug ga of zoek veel spierpijn opdoe. Dus nee, dat doen we niet, je begint rustig aan met vooral de juiste techniek en houding en daarna begin je rustig per keer de intensiteit wat te verhogen. Als je het goed doet krijg je geen blessures maar bouw je kracht op, wat je juist minder gevoelig maakt voor blessures. Doe je het verkeerd loop je al vroeg tegen de grenzen van je kunnen aan.
Bij trainingen als deze gaan we voornamelijk rechtdoor, rijden we zeer flauwe bochten en is het korte tijd.
Onze eigen trainingen vaak ook en gaat het vooral om het anticiperen, een ruiter die bijtijds wat op de binnen stijgbeugel leunt als de boarder naar buiten pendelt helpt bijvoorbeeld al. De boarder die optijd de lijn 'binnenhaalt' om zo minder aan het paard te trekken op hele hoge snelheid. Het paard gaat zo ook dingen herkennen. We doen dit nu een jaar of 6 en hebben nog veel paarden van vanaf de start, helaas ook afscheid genomen van een paar (verkoop, gestopt met boarden vanwege tijdsgebrek of geen zin meer en dood vanwege uitglijder in de wei en daarbij breken van de knie) maar geen enkele blessure die we aan het horseboarden kunnen koppelen.
Natuurlijk is het essentieel dat je basistraining goed is, mijn (rij)paard heeft een goede cardioconditie en is rechtgericht en correct in de aanspanning in basis. (Nu heeft ie ook gewoon mindere momenten hoor, maar als basis).
Ja horseboarden is werken, voor alledrie de elementen. Zolang die samenwerken en alledrie naar elkaar luisteren is het goed trainbaar en mijn inziens plezier voor alledrie! Mijn vorige paard vergat de wereld als we boarden, publiek, muziek, spandoeken, applaus,we waren samen en niet op een afgesloten manier. Eerder gefocused. Na het boarden moe, maar blij, zoals je zelf van pittig sporten kan hebben..
Touw over de achterhand komt soms voor, meestal zakt het paard dusdanig in snelle bochten dat dat heel soepel gaat. We hebben nooit striemen, kale plekken of gevoelige plekken gehad na afloop in elk geval. En ik pluis mijn paard altijd na op alles. Ze geven het overigens direct aan als ze dat onplezierig vinden. Dan zijn daar drie oplossingen voor: bontlijn en Bontje achter het zadel, boarder die wat rechterop blijft (kan niet bij hoge snelheid) of de meest zwart/witte; dit paard word niet blij van horseboarden: stoppen.
En qua druk op de rug, wij hebben drukmetingen gedaan met een pad (ik heb zelf een bedrijf gehad in drukmetingen, zadel, bit en hartslag) waarbij de waardes uiteen liepen, verschillend per niveau en harnachement, maar nooit zo hoog waren als bijvoorbeeld de impact bij de landing van springen of opstijgen zonder krukje.
Ik waardeer je input want ik blijf mezelf altijd afvragen of wat ik doe juist is en of ik mijn paarden in hun waarde laat. Een never ending zoektocht en waar verbetering mogelijk is, verbeteren en innoveren we maar merken dat je paard er zin in heeft zegt eigenlijk al de helft en natuurlijk ons fijne team van dierenartsen, instructeurs en masseurs die de boel goed monitoren zodat je geen "wij van wc eend, adviseren wc eend" krijgen!