Geplaatst Blog
Introductie
Eind oktober 2018 heeft mijn wederhelft, Mike, groen licht gekregen om mee te doen met de Mongol Derby 2019. Een race van 1000 kilometer dwars door Mongolië. In deze blog zal ik elke maand, zo rond de 15e, een verslag doen van zijn (onze) voorbereidingen.
DaisyBlog 7: All the nice horses
Afgelopen maanden heeft de training van Mike naast hardlopen en fitness training ook bestaan uit het rijden van diverse paarden (uiteraard, hoor ik jullie denken). In deze blog zal ik deze viervoeters aan jullie voorstellen.
ValkanAllereerst mijn eigen Daisy. Daisy is een kruising tussen een koudbloed en een volbloed, oorspronkelijk gefokt als jachtpaard in Engeland. Inmiddels al 9 jaar geleden hebben wij haar naar Nederland gehaald. Ze heeft dressuur, spring en crosswedstrijden gedaan en is momenteel niet meer als wedstrijdpaard actief. Nee, ze heeft een nieuwe roeping, ze is trainingspaard voor Mike.
Mike en Dais hebben een wat wisselende relatie, maar inmiddels zijn beiden wat ouder (en wijzer?) geworden. Dais is een goed trainingspaard omdat ze soms nog wat interessant uit de hoek kan komen. Jaren geleden bijvoorbeeld wilde Mike even het klittenband van zijn chap goed doen. Mike deed *RIP* en Dais gaf een sprong zijwaarts waardoor Mike er naast stond. Toen Mike eind 2016 zijn ribben, schouderblad, sleutelbeen had gebroken en een klaplong had opgelopen hadden we als regel ingesteld ‘als je er in slaagt om weer zelf een paard op te zadelen dan mag je er weer op’. Glunderend stond Mike op een avond in februari naast de Dais, paard opgezadeld en wel. Een paar dagen erna heeft hij haar mee naar het strand genomen ondanks nog wat waarschuwingen van mijn kant (zou je dat nou wel doen, gelijk naar het strand, zij is ook al een paar weken niet op het strand geweest etc.etc..). Dais heeft hem op volle snelheid alle hoeken van het strand laten zien en vervolgens besloten wij dat Mike eigenlijk wel weer gewoon op zijn eigen paard kon rijden, dat was waarschijnlijk veiliger. Uiteraard heeft Dais zich dit jaar deze hele trainingsperiode als een engeltje gedragen.
Vervolgens bleek dat een internationale endurance ruiter, Donna Oudshoorn (Karimmh op Bokt), op nog geen 15 minuten afstand van ons huis haar drie paarden te houden. Donna heeft al een klein leger aan helpers en verzorgers, maar om 3 paarden wedstrijdfit te krijgen zodat ze met gemak 120 of 160 kilometer per dag kunnen lopen was extra hulp van Mike welkom. Met de paarden van Donna kan Mike langere ritten maken en zijn verlichte zit perfectioneren. Op deze ritten heeft Mike ook goed zijn uitrusting kunnen uittesten.
Zo hebben we als eerste Valkan. Valkan is Donna’s 160km wedstrijdpaard. Het is een arabier met een gouden karakter en ook zijn eigen fanclub zoals Mike ondervonden heeft toen hij alleen een rit maakte met Valkan. Diverse fietsers en wandelaars begroetten de combinatie met een ‘Hee, Valkan’ en soms was het nog “Hee Valkan en Mike”, maar het was wel helder wie de ster was.
Ghadir
SeraDe tweede is Ghadir. Ghadir, ook een arabier, is een beetje de dramaqueen van het gezelschap. Hij is graag liever lui dan moe, hoewel op de terugweg er plots veel meer pit in zit…. Daarnaast, mocht hij dan iets spannend vinden dan loopt hij als echte arabier met zijn staart in de lucht te snorten en vooral veel show te maken. Volgens Ghadir zijn ‘spannende dingen’ zaken als ‘een stuk karton in de bosjes’ terwijl het hele grote houthakapparaat dat lawaai maakt in het bos niet de moeite waard is om je druk over te maken.
AntonHet laatste Endurancepaard van Donna is eigenlijk een pony, Sera. Sera is een kruising Cob en volbloed en de kleinste van het stel. Voor wat betreft rijden lijkt ze veel op onze eigen Daisy, misschien omdat het alle twee vergelijkbare kruisingen zijn (en merries natuurlijk!).
Naast de Endurance paarden heeft Mike ook een uitstapje gemaakt naar een heuse haflinger. Een koudbloed. Op een koude dag in december, toen in onze regio alles was bevroren en besneeuwd was gingen wij naar het midden van het land waar Bokker SureLee haar twee Haflingers heeft staan aan de rand van de Veluwe. Anton heeft zich als beloofd als een goed Mongol Derby trainingspaard gedragen, maar Mike was niet erg onder de indruk.
Als allerlaatste een eervolle vermelding voor Mike’s eigen Chippy. Zodra Mike hoorde dat hij mee kon doen aan de Mongol Derby is Mike op zoek gegaan naar kleinere paarden dan Chippy. Kleiner dan Chippy kan al snel, Chip meet ongeveer 1.78m. Met het idee van “Chip is te groot” werd hij afgeserveerd als trainingspaard. Chip heeft dat gehoord en goed in zijn oren geknoopt, met als eindresultaat dat het enige paard waar Mike gedurende afgelopen maanden meerdere malen vanaf is gevallen zijn eigen paard is. Mike heeft dus ook zijn valtechniek wat kunnen verbeteren!
Met nog twee en halve maand te gaan komt de Mongol Derby erg dichtbij. De volgende blog zal dan ook gaan over de 85kg (ruiter + kleding) en de 5kg (overige uitrusting).
Volg ons ook vooral op Facebook @mikesmongolderby
De eerdere blogs:
[VN] [Blog] Apple: Mike's reis naar de Mongol Derby
[VN] [BLOG]Apple: Mike's reis naar de Mongol Derby 2: Training
[VN] [Blog] Apple: Mike's reis naar de Mongol Derby 3: Uitrusting
[VN] [BLOG]Apple: Mike's reis naar de Mongol Derby 4: Winter
[VN] [BLOG]Apple: Mike's reis naar de Mongol Derby 5: Wales
[VN] [Blog] Apple: Mikes Blog 6: Good Mongol Derby Training!
Chippy
die laat zich niet opzij zetten 
Top dat hij bij een enduranceruiter kan rijden, ik kan me zo voorstellen dat dat ook nog wel een paar zinvolle tips heeft opgeleverd. 
Wat fijn dat Mike op zoveel verschillende paarden kan rijden en zo kan trainen!
Is een eindje, maar wel heel leuk 
Daarnaast is Chip ook veel te groot, de Mongoolse paardjes zijn pony formaat dus het is beter als Mike daar aan leert te wennen 