Algemeen
Ingezonden door meerdere Bokkers
Xu is bij zijn tentje bezig, terwijl Furion in het gras ligt. Foto: Lous
ZOETERMEER - Als je een wit paard ziet lopen met een Chinees ernaast, dan is het Xu Zhixian, afkomstig uit Shandong, aan de oostkust van China. Op 20 februari is hij uit Spanje vertrokken voor een tocht via de kortste route naar China. Maar daar kwam iets tussen: de oorlog in Oekraïne. Dus kon hij toch nog met een omweg ons land aandoen. Het allerleukste land, vindt Xu, al is het maar vanwege het vele groene gras voor Furian het paard.
Xu moet lang nadenken over de vraag waarom hij deze reis maakt. 'Ik doe deze dingen niet met een reden. Ik doe het om het gewoon te doen.' Ook de vraag wat deze reis hem brengt, levert gefronste wenkbrauwen op. 'Wat het mij brengt? Dat ik ouder wordt. Mijn leven wordt steeds korter.' En het gevoel bij deze reis is 'zere knieën', zegt Xu, die vanwege de lastige uitspraak van zijn naam voor Europeanen ook de makkelijker naam Unas draagt.
Voordat hij aan de reis begon, wist hij niets van paarden en kon ze ook niet berijden. 'Als ik een paardenkenner was geweest, had ik deze reis nooit gemaakt. Dan had ik een verstandiger besluit genomen', zegt Xu. 'De grootste uitdaging is dat ik Furion in leven houdt.' De volbloed hengst mocht hij van een Spanjaard kopen als hij binnen een maand leerde paardrijden. Als dat zou lukken, ging de koop door. Zo niet, dan zouden ze ieder hun eigen weg weer gaan. Maar het lukte Xu om een behendig ruiter te worden. En toch loopt hij tijdens de reis náást Furion, omdat hij zichzelf met de bagage te zwaar vindt voor de zevenjarige hengst.
De reis is het paradijs voor mij
Xu heeft de vertraging van zijn reis door de oorlog geaccepteerd als een zegen. Hij geniet van het avontuur en de nieuwe situaties die hij elke dag beleeft. 'Het is als een onderzoek naar het donker. Ik zou niet weten waar ik bang voor moet zijn. Voor mij is deze wandelreis een paradijs', lacht hij. Het nadeel van zijn grote omweg om Oekraïne heen naar Shangdong, is dat hij door Turkije en Iran moet lopen. Daar is weinig gras en water voor Furion.
Woensdagmorgen liep de Chinees van Den Haag naar Zoetermeer en het idee is om daarna door te reizen naar Gouda. Furion en Xu plannen geen overnachtingen, maar zien waar ze terecht kunnen. Een plekje voor een tent en wat gras is voldoende. Momenteel staat hij op het terrein van Do Danser, een therapeute die met paarden werkt. 'Ik vind het heel mooi wat Xu doet', zegt ze. 'Wij vertellen mensen dat ze in het nu moeten leven. Deze man doet dat heel erg letterlijk.'
Xu en de hengst werden vrienden
Inmiddels een half jaar op weg, reizend door Spanje, Frankrijk, België en Nederland, heeft Xu een band met Furion opgebouwd. Daardoor loopt de volbloed niet zo snel meer weg en blijft bij Xu in de buurt. Op de vraag of Furion voelt als een vriend, kijkt hij naar de hengst die vlak naast hem staat en verlangend naar de merries een eindje verderop kijkt. 'Wat denk jij ervan', vraagt Xu aan het paard. Of het de merries zijn of de vraag: Furion begint hard te hinniken.
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/6nWweA.jpg){kind=link}