[Blog] Troubles in paradise: Wedstrijd rijden II

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 

JPitty
Lid Nieuwsredactie
Berichten: 25888
Geregistreerd: 01-06-10
Woonplaats: Zwolle

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-05-20 12:42

In deze post van jou herken ik het een en ander uit mijn eigen ervaring. Ik heb dan wel nooit echt wedstrijden gereden, maar wel proefjes in de manege. En daar stonden we ook klaar voor elkaar. Ook als er tegenslag is.

Tevens herken ik jouw stukje:
"Het is niet makkelijk, wedstrijd rijden. Ook voor een gezond persoon niet. Zelfs als we het losrijden en de planning aan de kant schuiven; gedurende die zes minuten tussen de witte hekjes komt er zo vreselijk veel op je af. Er moet zoveel beslist worden op een paar passen tijd. Er moet zoveel geanticipeerd en geïmproviseerd worden op zo weinig tijd. Heb je al eens stil gestaan dat, wanneer het ergens even mis gaat, je veelal op een zestal passen tijd moet beseffen wát "r mis gaat, waarom dat mis ging en hoe je het kan oplossen én dan ook nog eens de oplossing kiezen en uitvoeren? Weet je hoeveel beslissingen je bewust en onbewust maakt gedurende die gemiddelde zes minuten? En hoeveel hersencapaciteit je daarvoor nodig hebt om dat zo snel te doen terwijl je door blijft rijden?"

Ik heb geen hersenletsel, maar wel een vorm van aanverwant autisme, wat ook invloed heeft in mijn dagelijkse dingen. En dit stukje is precies wat ik ook merk als ik proefjes rijd. Gelukkig nog nooit grote problemen gehad o.d. maar inderdaad wat er dan tijdens die 6 minuten op je af komt en hoe snel je moet handelen. Het ging tot nu toe altijd goed bij mij, maar na mijn proef merk ik dan inderdaad de geestelijke vermoeidheid die je hierdoor ervaart. Meestal klopt mijn gevoel na de proef wel met de uitslag van de jury, maar soms verbaas ik mezelf ook wel eens dat ik toch meer kan dan ik dacht. En juist die positieve momenten geven mij inderdaad moed voor een volgende keer. En soms gaat het even niet zoals ik dat wilde, ben ik ook boos op mezelf of verdrietig. Dat mag ook, die gevoelens mogen er zijn. Even een baaldag is dan helemaal niet erg, morgen is er gewoon weer een nieuwe dag!

Ik vind het heel knap dat jij met hersenletsel nog zo kunt rijden en heel dapper dat je daar zo open over durft en kunt schrijven! Respect voor jou!

Ik hunker naar vriendschap, wil graag geborgen zijn. Ik deel in jouw blijdschap en ook als er zorgen zijn. Maar vraag niet mijn leven, dat kan ik jou niet geven. Mijn leven is van mij! Van mij! Pia Douwes - Elisabeth - Mijn leven is van mij!
&if=1


JPitty
Lid Nieuwsredactie
Berichten: 25888
Geregistreerd: 01-06-10
Woonplaats: Zwolle

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-05-20 13:03

Precies dat Ayasha. En dat merk je echt als je hersenen anders werken dan die van "normale" mensen zonder beperking. Ik moet toegeven dat mensen wel eens tegen mij zeggen: 'als je niet weet dat jij dat hebt merk je dat niet'. Dat beschouw ik alleen maar als een mooi compliment dat ik goed met mijn beperking heb leren omgaan. Maar zelf merk ik soms echt nog wel dat ik tegen dingen aan loop hoor, ook bij proefjes ed.

Ik hunker naar vriendschap, wil graag geborgen zijn. Ik deel in jouw blijdschap en ook als er zorgen zijn. Maar vraag niet mijn leven, dat kan ik jou niet geven. Mijn leven is van mij! Van mij! Pia Douwes - Elisabeth - Mijn leven is van mij!
&if=1

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: afkepieteke, carineken, Casinolover, divided, Esplendido, Ilona__, kimmetje26, LolaTFB, Myrthe1, OleJon, Otti1977, SusanH, Tazzey, Ufurio4e, Vagabondo, Verara, Wopkebrok en 11 bezoekers