Ayasha schreef:IsabelleN schreef:Dat is een hard gelag wanneer je net in de stijgende lijn zit. Beeldschoon paard om te zien.
Er zit voor mij nog wel een andere kant aan: het karakter dat hij ook vererfde. Dat vind ik beslist geen aanwinst voor de fokkerij. Wat Getup al schrijft: doodeng en voor de normale ruiter gevaarlijk.
De Apache nakomelingen die ik ken zijn eigenlijk allemaal even lief. Hele mensgerichte paarden. Onder het zadel erg vlug maar niet gemeen. Ik vraag me af waar die nakomelingen zijn die hem die negatieve reputatie geven want ik heb nooit begrepen waar dat gedoe om het karakter dat hij zogenaamd vererfde vandaan kwam. Maar goed, dat kan ook aan mij liggen. Mensen lijken steeds minder moeite te willen doen om met hun dier om te gaan. Lopen er tussen die dood zijn maar het zelf nog niet weten en nog doen ze alsof ze god weet wat voor monster onder zich hebben.
De Apache die ik zelf gehad heb was het liefste paard dat ik ooit gekend heb. Van nature sensibel maar niet zo dat er niet mee te werken viel IMO. De korte periode dat ik hem beleerd heb was hij razendsnel weg met de "bedoeling" en erg werkwillig. Helaas ook erg jong gestorven door omstandigheden. Maar ik ben er zeker van dat dit in andere omstandigheden een heel fijn, werkbaar paard geworden zou zijn.
Het zit allemaal in het koppie, maar zolang ik Apache kon volgen, had ik mezelf wijs gemaakt dat mijn kerel nog niet helemaal weg was (wat natuurlijk onzin is maar goed.) maar nu is Apache ook niet meer. Bloedmooi dier was het ook...
We hebben zelf een Apache (x Negro), inmiddels 5, gekocht toen hij 3 was en net onder het zadel. Het is de allerliefste, knuffeligste, sociale goedzak die we ooit gehad hebben! Werkwillig onder het zadel, nieuwsgierig, tikkie afgeleid soms, maar nooit gemeen of gevaarlijk. Gewoon een jong paard.
Zonde van dit prachtige dier, had graag nog veel van hem willen zien!