Jinks schreef:Ze staan in de nacht binnen in stallen waar ze elkaar kunnen zien (geen dichte wanden).
Buiten altijd met afrastering ertussen, maar wel naast elkaar in de weide zowel als op de paddock met rubber bodem voor degene die zand eet.
Er zijn nu eenmaal paarden die niet bij anderen kunnen, ik denk dat men er goed aan doet bij zo een onderzoek eerst eens te kijken wat achtergrond en situatie is voordat men een oordeel velt.
Maar ik vind dat jouw paarden niet alleen staan. Ze zien elkaar altijd en omdat het nu eenmaal niet samen gaat heb je zo gestald. Ze kunnen uitwisselen het enige dat ze niet kunnen is knokken met elkaar en elkaar krabben. Aangezien ze dat laatste toch niet willen is er dus niets aan de hand.
Ik heb ooit één merrie gezien waar een ander ruintje bij werd gezet en waar we met gevaar voor eigen leven we met een groepje mensen in hebben moeten grijpen, daar anders het ruintje was dood gemept. deze dominante merrie spoorde duidelijk niet als het ging om andere paarden bij haar, maar daar had deze eigenaar wel mee te maken.
Het was ook heel duidelijk dat dit niets met het ruintje te maken had, want toen de schrik een beetje gezakt was, stond hij verder braaf met een ander paard de rest van zijn leven. Deze merrie zal wel altijd single hebben gestaan met uitzicht op andere paarden, want bleek niet de 1ste keer te zijn dat ze dit flikte.