Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-11-20 10:04

Geplaatst: 30-11-20 10:04

Achterom schreef:
Elisa2 schreef:
Heel simpel, de meest klassieke fout die mensen steeds maken is activiteit van achteren verwarren met voorwaarts jagen. Dat is het dus NIET.

Activiteit is zorgen voor meer buiging en afdruk in de gewrichten en dat krijg je voor elkaar door het paard goed aan je been te maken dat het paard zogezegd: voorwaarts denkt. Zonder dat het voorwaarts onder de ruiter vandaan holt want dat zorgt er alleen maar voor dat een paard van het achterbeen af gaat stuwen, uit balans raakt en de ruiter het gewicht in de hand krijgt.

Hoe je het voor elkaar krijgt is nadat je het paard aan het been hebt gemaakt te zorgen voor tempocontrole, schakelen, tempowisselingen en dat kan prachtig op je zit. Ga maar eens langzamer lichtrijden en je zult zien dat het paard vertraagd.

Als het zo simpel is, waarom zie je het dan niet of nauwelijks, als je écht goed kijkt? Er zijn verrekte weinig paarden die ik niet over hun tempo zie gaan. Sterker nog: als je het niet doet op wedstrijd, dan is je proef "te braaf".
Voor het rijden op de zit geldt ook trouwens, dat vereist dat je ten eerste goed zit. Ook dat doen er maar weinig.
We gaan offtopic trouwens.
Maar mijn punt is nu juist dat het plaatje op dit moment belangrijker is en lijkt dan echt correct rijden.
Je moet van behoorlijk goede huize komen om dat los te kunnen en durven laten. Want dit topic bewijst wederom dat je dan bergen aan kritiek over je heen krijgt... jammer.

Dit is "offtopic" inderdaad denk ik, maar ik leg het uit vanuit mijn visie die gebaseerd is op de klassieke duitse dressuur. Wat jij benoemd en wat ik ook zie is imo de "moderne" dressuur. Dat is simpel gezegd, vasthouden aan de voorkant en maar been/ druk geven net zolang totdat het paard loslaat (knakt). Dat is een methode die mij niet aanspreekt en waar ik ook wel het ea over te zeggen heb maar dat hier niet zal doen.

Qua trainen is het belangrijk om het doel voor ogen te houden ipv het plaatje, doel kan bijv. zijn om paard goed aan het been te maken/ activiteit achter te vergroten en dan is het heel normaal als de aanleuning niet altijd even goed is, paard tegen de hand komt of soms wat te diep. Idem voor tempocontrole, maar zolang je weet waar je naar toe traint weet je dat zulke dingen tijdelijk zijn en het een tijd duurt voordat een paard kracht ontwikkeld en/ of sommige zaken bevestigd zijn. Ik denk als je dat helder hebt dat het ook makkelijk uit te leggen is aan de omgeving wat je aan het doen bent?

**Geplaatst**: 30-11-20 11:29

Geplaatst: 30-11-20 11:29

Citaat:
Nergens in de klassieke literatuur staat dat je de hand niet mag gebruiken. De weerstand biedende hand is een veelgebruikte hulp. Dat is iets anders dan een terugwerkende hand.

Ik rijd mijn halve ophoudingen etc het liefst zonder de teugels te gebruiken, dat is een persoonlijke voorkeur.
(Mijn handen zijn nogal pijnlijk en ik heb ooit net zo'n paard als Pien gereden : als het dier na verloop van tijd gaat ontspannen kan dat ene kneepje zin hebben, maar daarvoor is het dier 'stug'.)

Citaat:
Als je nooit weerstand biedt aan de voorkant loopt alle energie die je er aan de achterkant instopt rechtstreeks uit.

Nope.
Bij sommige paarden en wijzen van rijden moge dit waar zijn, maar het kan uitstekend zonder teugels.

Citaat:
Verzameling is niks meer dan energie, opgewekt en gecontroleerd door de ruiter.

... dit lijkt op de definitie van impuls - en als mijn merrie in haar vruchtbare periode in de wei loopt te showen naar een knappe knul mag dat van mij ook verzameling heten.
.... het gaat mij er om dat ik mijn danspartner niet per se controleer via het bit.
(En ik train mijn dier niet voor het slagveld, 'samen dansen' gaat nog steeds over dat er een leider is in het team, maar ook over begrip, aanvoelen en harmonie.)

Citaat:
Juist als het paard verzameld, en dus in balans gaat heeft je paard weinig ondersteuning van de hand nodig.

Als gezegd : ik rijd volgens het idee 'het skala is een wenteltrap', dus mijn groentje mocht meteen verzamelende oefeningen voor groentjes doen, en het dier in verticale balans brengen was het hoofddoel.
Ik gebruik de teugels vooral om te voelen of er links en rechts gelijkelijk gewicht is, en om alle oefeningen rondom 'lengtebuiging leren' te begeleiden.

**Geplaatst**: 30-11-20 12:01

Geplaatst: 30-11-20 12:01

Citaat:
Ik rijd mijn halve ophoudingen etc het liefst zonder de teugels te gebruiken, dat is een persoonlijke voorkeur.
(Mijn handen zijn nogal pijnlijk en ik heb ooit net zo'n paard als Pien gereden : als het dier na verloop van tijd gaat ontspannen kan dat ene kneepje zin hebben, maar daarvoor is het dier 'stug'.)

Dat mag, niemand verbiedt je dat. In dit topic wordt echter gedaan alsof de weerstandbiedende hand een doodzonde is. Dat is het niet, ook niet volgens de klassieke dressuur.

Citaat:
Nope.
Bij sommige paarden en wijzen van rijden moge dit waar zijn, maar het kan uitstekend zonder teugels.

Ik ben heel benieuwd naar een voorbeeld, hoeft niet van jezelf te zijn

Citaat:
dit lijkt op de definitie van impuls - en als mijn merrie in haar vruchtbare periode in de wei loopt te showen naar een knappe knul mag dat van mij ook verzameling heten.
.... het gaat mij er om dat ik mijn danspartner niet per se controleer via het bit.
(En ik train mijn dier niet voor het slagveld, 'samen dansen' gaat nog steeds over dat er een leider is in het team, maar ook over begrip, aanvoelen en harmonie.)

Dat klopt, impuls en verzameling zijn ook inherent aan elkaar. Zonder impuls geen verzameling. Het verschil is dat je bij verzameling in meerdere mate controle hebt over de energie. Je kunt bepalen hoeveel van deze energie naar voren mag en hoeveel omhoog. Je bent een héle knappe ruiter als je het paard vanaf het begin van zijn opleiding volledig kan laten verzamelen op enkel je zit. Ik zou daar heel graag beelden van zien

Citaat:
Als gezegd : ik rijd volgens het idee 'het skala is een wenteltrap', dus mijn groentje mocht meteen verzamelende oefeningen voor groentjes doen, en het dier in verticale balans brengen was het hoofddoel.
Ik gebruik de teugels vooral om te voelen of er links en rechts gelijkelijk gewicht is, en om alle oefeningen rondom 'lengtebuiging leren' te begeleiden.

Dat is een mooi streven. Het is echter zo dat in zowel de ''moderne dressuur'' (voor zover die bestaat), als de klassieke dressuur, de stappen uit het Skala door elkaar lopen. Op het moment dat geen ontspanning hebt, is de takt bijvoorbeeld altijd minder. Er is ruitergevoel voor nodig te kunnen bepalen wanneer je aan welke ''fase werkt''. Dit kan echter per seconde verschillen. Immers bij een moment van ontspanning zal de takt automatisch verbeteren. Je in het begin enkel richten op takt en niets anders is dus bijvoorbeeld zinloos. Lengtebuiging is onderdeel van rechtrichten. Het verbeterd de ontspanning en takt, maar is zinloos als deze twee nog volledig afwezig zijn.

**Geplaatst**: 30-11-20 12:08

Geplaatst: 30-11-20 12:08

996981 schreef:
Citaat:
Ik rijd mijn halve ophoudingen etc het liefst zonder de teugels te gebruiken, dat is een persoonlijke voorkeur.
(Mijn handen zijn nogal pijnlijk en ik heb ooit net zo'n paard als Pien gereden : als het dier na verloop van tijd gaat ontspannen kan dat ene kneepje zin hebben, maar daarvoor is het dier 'stug'.)

Dat mag, niemand verbiedt je dat. In dit topic wordt echter gedaan alsof de weerstandbiedende hand een doodzonde is. Dat is het niet, ook niet volgens de klassieke dressuur.

Citaat:
Nope.
Bij sommige paarden en wijzen van rijden moge dit waar zijn, maar het kan uitstekend zonder teugels.

Ik ben heel benieuwd naar een voorbeeld, hoeft niet van jezelf te zijn

Citaat:
dit lijkt op de definitie van impuls - en als mijn merrie in haar vruchtbare periode in de wei loopt te showen naar een knappe knul mag dat van mij ook verzameling heten.
.... het gaat mij er om dat ik mijn danspartner niet per se controleer via het bit.
(En ik train mijn dier niet voor het slagveld, 'samen dansen' gaat nog steeds over dat er een leider is in het team, maar ook over begrip, aanvoelen en harmonie.)

Dat klopt, impuls en verzameling zijn ook inherent aan elkaar. Zonder impuls geen verzameling. Het verschil is dat je bij verzameling in meerdere mate controle hebt over de energie. Je kunt bepalen hoeveel van deze energie naar voren mag en hoeveel omhoog. Je bent een héle knappe ruiter als je het paard vanaf het begin van zijn opleiding volledig kan laten verzamelen op enkel je zit. Ik zou daar heel graag beelden van zien

Citaat:
Als gezegd : ik rijd volgens het idee 'het skala is een wenteltrap', dus mijn groentje mocht meteen verzamelende oefeningen voor groentjes doen, en het dier in verticale balans brengen was het hoofddoel.
Ik gebruik de teugels vooral om te voelen of er links en rechts gelijkelijk gewicht is, en om alle oefeningen rondom 'lengtebuiging leren' te begeleiden.

Dat is een mooi streven. Het is echter zo dat in zowel de ''moderne dressuur'' (voor zover die bestaat), als de klassieke dressuur, de stappen uit het Skala door elkaar lopen. Op het moment dat geen ontspanning hebt, is de takt bijvoorbeeld altijd minder. Er is ruitergevoel voor nodig te kunnen bepalen wanneer je aan welke ''fase werkt''. Dit kan echter per seconde verschillen. Immers bij een moment van ontspanning zal de takt automatisch verbeteren. Je in het begin enkel richten op takt en niets anders is dus bijvoorbeeld zinloos. Lengtebuiging is onderdeel van rechtrichten. Het verbeterd de ontspanning en takt, maar is zinloos als deze twee nog volledig afwezig zijn.

Edit: Nog even als toevoeging: wanneer je helemaal niks in je hand hebt, en je bent niet aan het piafferen gaat het paard achter de teugel. In piaffe is het paard volledig verzameld en is de voorwaartse drang volledig gereguleerd tot het op de plek kunnen blijven. Het weg kunnen doen van je hand in piaffe is dus een teken van optimale gedragenheid. In alle andere gangen/oefeningen wil je echter een bepaalde voorwaartse verbinding van achteren naar voren hebben waarbij het paard je hand vertrouwd en dus opzoekt. Deze verbinding is niet zwaar, maar is er wel bij een goedgaand paard.

**Geplaatst**: 30-11-20 12:56

Geplaatst: 30-11-20 12:56

Citaat:
In dit topic wordt echter gedaan alsof de weerstandbiedende hand een doodzonde is. Dat is het niet, ook niet volgens de klassieke dressuur.

In het Frans leerde ik ooit: er is de goede hand (la maine bonne) en de wetende hand (la maine savante).
In de wandeling: af en toe een kneepje is de wetende hand.
De goede hand volgt het paard en geeft de ruiter waardevolle informatie.
(Ik gok dat velen bij mij op stal leren dat 'savante' normaal is en meteen bij een groen paard gebruikt mag worden.)

Citaat:
Ik ben heel benieuwd naar een voorbeeld, hoeft niet van jezelf te zijn

Gaat dit over verzameling zonder teugels?
Als leerling van Linda Tellington vind ik het tamelijk normaal.
De Duitsers willen nog wel eens zeggen dat de teugels de laatste vijf of tien procent zijn, de echte finishing touch.
Er circuleren filmpjes op Facebook, YT etc van een mevrouw in (als ik mij goed herinner) een witte jurk op een zwart paard die de Grand Prix rijdt op neckrope.

Citaat:
(...) impuls en verzameling zijn ook inherent aan elkaar. Zonder impuls geen verzameling. Het verschil is dat je bij verzameling in meerdere mate controle hebt over de energie. Je kunt bepalen hoeveel van deze energie naar voren mag en hoeveel omhoog.

Precies.
Mijn insteek is, dat je dit dus voornamelijk doet op zit.
(Ik train mijn huidige rijdier van jonks af aan: overgang terug zonder teugels, puur op zit dmv paard kantelt bekken.)

Citaat:
Je bent een héle knappe ruiter als je het paard vanaf het begin van zijn opleiding volledig kan laten verzamelen op enkel je zit. Ik zou daar heel graag beelden van zien

... zou ik snedig zijn, zou ik zeggen 'dank je voor het compliment'.
Verzameling waar een jury in de Z punten voor geeft heb ik met Knollie nog niet bereikt (wel met de schoolmeester, maar die is net een beetje anders ingereden, waarbij de 'wetende hand' wel een rol speelt).
We zullen zien hoe ver ik ga komen...

Citaat:
Edit: Nog even als toevoeging: wanneer je helemaal niks in je hand hebt, en je bent niet aan het piafferen gaat het paard achter de teugel. In piaffe is het paard volledig verzameld en is de voorwaartse drang volledig gereguleerd tot het op de plek kunnen blijven. Het weg kunnen doen van je hand in piaffe is dus een teken van optimale gedragenheid.

Ik herinner me een artikel in Bit.
Et was een nieuwe uitvinding : de teugeldrukmeter.
Als ik het goed zeg reed Marlies van Baalen met zo'n ding.
Het ding meldde dat in de loop van de 15 pas piaffe die ze deed, het dier in de loop van de oefening steeds lichter werd.
(Waarop gezegd kan worden dat dit juist goed is : de piaffe is de voorbereiding op de levade.)

**Geplaatst**: 30-11-20 13:25

Geplaatst: 30-11-20 13:25

Janneke2 schreef:
In het Frans leerde ik ooit: er is de goede hand (la maine bonne) en de wetende hand (la maine savante).
In de wandeling: af en toe een kneepje is de wetende hand.
De goede hand volgt het paard en geeft de ruiter waardevolle informatie.
(Ik gok dat velen bij mij op stal leren dat 'savante' normaal is en meteen bij een groen paard gebruikt mag worden.)

Precies. Een hand mag weerstand bieden (in mijn opinie nog steeds; moet om verzameling te krijgen

) maar mag nooit terugwerken. Op het moment dat je als ruiter dat verschil kent en voelt wordt rijden een stuk aangenamer voor beide partijen!

Citaat:
Gaat dit over verzameling zonder teugels?
Als leerling van Linda Tellington vind ik het tamelijk normaal.
De Duitsers willen nog wel eens zeggen dat de teugels de laatste vijf of tien procent zijn, de echte finishing touch.
Er circuleren filmpjes op Facebook, YT etc van een mevrouw in (als ik mij goed herinner) een witte jurk op een zwart paard die de Grand Prix rijdt op neckrope

Ja, ik ken de filmpjes. Ik ken echter geen 1 paard dat volledig zonder hand is opgeleid tot de grand prix. (met neckrope kun je ook begrenzen). Het is heel knap dat je uiteindelijk een grand prix proef kan rijden op neckrope! Maar er komt altijd een weerstandbiedende en ontvangende hand bij kijken. Eerst in de opleiding en het aanleren van verzameling, later dus ook met de neckrope zelf.

Citaat:
... zou ik snedig zijn, zou ik zeggen 'dank je voor het compliment'.
Verzameling waar een jury in de Z punten voor geeft heb ik met Knollie nog niet bereikt (wel met de schoolmeester, maar die is net een beetje anders ingereden, waarbij de 'wetende hand' wel een rol speelt).
We zullen zien hoe ver ik ga komen...

Ik persoonlijk denk dat je die graad van verzameling (die in de Z eigenlijk nog steeds heel summier is, het is nog steeds basissport en er worden geen oefeningen gevraagd waarbij échte verzameling nodig is) niet gaat halen zonder hand. Ik zou het je wel van harte gunnen en hoop dat het lukt!

Citaat:
Ik herinner me een artikel in Bit.
Et was een nieuwe uitvinding : de teugeldrukmeter.
Als ik het goed zeg reed Marlies van Baalen met zo'n ding.
Het ding meldde dat in de loop van de 15 pas piaffe die ze deed, het dier in de loop van de oefening steeds lichter werd.
(Waarop gezegd kan worden dat dit juist goed is : de piaffe is de voorbereiding op de levade.)

Precies, zoals ik uitlegde heb je in piaffe je hand niet nodig. Om in piaffe te komen echter wel

Ik zal verder dit topic een beetje met rust laten... Ik merkte dat ik het me irriteert dat moderne dressuur (is wedstijdsport?) geheel los wordt gezien van klassieke dressuur. Dit is niet zo. Ik ben klassiek opgeleid (Deurne) en rijdt met die kennis niet onverdienstelijk in de sport. Ook probeer ik mijn (concours rijdende) leerlingen op de juiste manier te leren rijden volgens het klassieke systeem. Zij scoren vaak bovenin, wat voor mij bevestigd dat de ''moderne dressuur'' dus inderdaad gewoon klassiek is. Gaat het paard op een correcte manier volgens het klassieke beeld, scoor je dikke punten op concours.

**Geplaatst**: 30-11-20 13:33

Geplaatst: 30-11-20 13:33

Ik heb een aantal maanden de teugeldeukmeter van Ipos geprobeerd (op de grond niet te paard). Nog even nagevraagd hoeveel gewicht je nu eigenlijk bij een goede aanleuning op je handen moet hebben; 0,5 kg per hand bij een juiste aanleuning.

Een kennis van mij die wil veel meer druk op haar handen, dus wel fijn dat ik in ieder geval gevoeld heb hoeveel het moet zijn. Door mijn rug heb ik het liefst zo min mogelijk druk, maar bij helemaal geen druk gaat je paard achter de teugel lopen ipv aan de teugel, met achter de loodlijn tot gevolg.

Maar eigenlijk gaan we wel een beetje off topic zo, TS vraagt eigenlijk naar ervaringen met het omscholen van de mens (ipv het paard)

TS, ik denk dat je naarmate je leert, de africhting op wat voor manier dan ook sneller zal gaan. Laat je vooral niet van de wijs brengen door hoe anderen het doen. En houd vast aan het feit dat dressuur voor het paard is en niet voor de wedstrijden.

**Geplaatst**: 30-11-20 20:15

Geplaatst: 30-11-20 20:15

996981 ik kan je goed volgen!

Waarom is er überhaupt sprake van klassiek VERSUS modern. Zo'n zwart wit verschil is er toch helemaal niet. Er is zoveel nuance!
Tussen trekken en zonder contact rijden zit al een wereld aan nuances.

Volg je gevoel, luister naar je paard en blijf altijd open staan voor nieuwe inzichten.

**Geplaatst**: 30-11-20 21:00

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 30-11-20 21:00

Het verschil is heel erg groot. Modern rijdt van "voor naar achteren", klassiek van "achteren naar voren", modern heeft vaak geen rug gebruik ...hulpen komen niet door en klassiek daarbij is het paard aan een stuk en de hulpen komen zeker wel door, klassiek is een scholingsweg met een enorme methodiek van de ergo dynamiek en alle paarden begrijpen het, modern is dat echt niet zo. Klassiek is zooo zacht, rustig...modern is (ook uit onkunde) niet zozeer hard maar anders.

Jouw antwoord laat mij zien dat klassieke rijkunst onbekend is voor je. Anders zou je het nooit met modern op een hoop gooien.

**Geplaatst**: 30-11-20 21:23

Geplaatst: 30-11-20 21:23

Ik gooi niets op een hoop hoor.
Ik zeg dat polariseren niet nodig is.

**Geplaatst**: 30-11-20 21:28

Geplaatst: 30-11-20 21:28

Daancha schreef:
996981 ik kan je goed volgen!

Waarom is er überhaupt sprake van klassiek VERSUS modern. Zo'n zwart wit verschil is er toch helemaal niet. Er is zoveel nuance!
Tussen trekken en zonder contact rijden zit al een wereld aan nuances.

Volg je gevoel, luister naar je paard en blijf altijd open staan voor nieuwe inzichten.

OP dit antwoord reageerde ik. En ik hou ook niet van polariseren.
Allen modern vind ik niet correct en klassiek wel.

Alleen vraagt TS hier niet naar en volgens mij is TS allang afgehaakt.

**Geplaatst**: 30-11-20 21:42

Geplaatst: 30-11-20 21:42

pien_2010 schreef:
Het verschil is heel erg groot. Modern rijdt van "voor naar achteren", klassiek van "achteren naar voren", modern heeft vaak geen rug gebruik ...hulpen komen niet door en klassiek daarbij is het paard aan een stuk en de hulpen komen zeker wel door, klassiek is een scholingsweg met een enorme methodiek van de ergo dynamiek en alle paarden begrijpen het, modern is dat echt niet zo. Klassiek is zooo zacht, rustig...modern is (ook uit onkunde) niet zozeer hard maar anders.

Jouw antwoord laat mij zien dat klassieke rijkunst onbekend is voor je. Anders zou je het nooit met modern op een hoop gooien.

Interessante post Pien!
Er komen naar aanleiding van deze korte post een heleboel vragen in mij op.
Wanneer rijdt iemand klassieke dressuur en wanneer moderne dressuur? Waar ligt de scheidingslijn? Met welk doel rijden moderne ruiters, volgens welke systematiek, vanuit welke literatuur? Waarom kiezen zij voor moderne dressuur? Wanneer is moderne dressuur ontstaan? En is het een systeem, of een tijdperk?

Naar mijn idee wordt iedereen die vanuit gebrek aan kennis en ruitergevoel fouten maakt en een beeld heeft wat (nog) niet voldoet aan het ideaalplaatje van de klassieke dressuur door een aantal mensen hier onder ''moderne dressuur'' geschaard.

In de praktijk zie ik dat heel veel mensen die volgens klassiek geschoolden op de verkeerde manier rijden dit niet doen omdat ze dit fijn vinden, of omdat ze bewust ''aanhangers'' zijn van de ''moderne'' dressuur maar omdat niemand ze goed heeft uitgelegd hoe ze het wel moeten doen.

Naar mijn idee gaat de openingspost van de TS dan ook veel meer over ''ik wil mij graag ontwikkelen op ruitergevoel en kennis en heb daarom een goede instructeur gezocht die mij kan uitleggen wat ik doe, waarom ik het doe hoe ik het doe'' dan van ''moderne dressuur'' naar klassieke dressuur...

Ik kan het compleet mis hebben. Maar dat komt dan waarschijnlijk omdat ik de definitie en het doel van ''moderne dressuur'' niet helder heb.

**Geplaatst**: 30-11-20 22:07

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 30-11-20 22:07

[RT-D] Klassieke rijkunst [deel 2] is een topic over klassiek.

TS stelde een andere vraag. Dus ik laat het hierbij en omdat TS volgens mij afgehaakt is ga ook ik ontstippen.

**Geplaatst**: 30-11-20 22:17

Geplaatst: 30-11-20 22:17

Voor mij is dressuur rijden nog altijd kritisch zijn naar jezelf en naar je omgeving. Logisch na blijven denken en antwoord geven op vragen en bij het niet weten van een antwoord dit eerlijk toegeven en het zien als een leer moment.
Nederigheid is iets wat in het werken met paarden van onschatbare waarde is.

**Geplaatst**: 30-11-20 22:24

Geplaatst: 30-11-20 22:24

pien_2010 schreef:
[RT-D] Klassieke rijkunst [deel 2] is een topic over klassiek.

TS stelde een andere vraag. Dus ik laat het hierbij en omdat TS volgens mij afgehaakt is ga ook ik ontstippen.

Met dat topic ben ik bekend. Jammer dat je zo'n stellige mening hebt maar deze niet wil toelichten.
Volgens mij heeft het wel degelijk nut om te weten wat er onder moderne dressuur wordt verstaan. Dan weten andere mensen in het topic ook welk beeld de ts dan precies wil loslaten.

**Geplaatst**: 30-11-20 22:32

Geplaatst: 30-11-20 22:32

On topic citeer ik enige zinnen met instemming. (Ik heb hier en daar de typografie iets aangepast.)

0000 schreef:
Ik leerde meer kijken en luisteren naar het paard, werd handiger en begon me steeds meer te verdiepen in hoe het paard in elkaar zit en beweegt en wat functioneel is en wat niet.

In de loop der jaren heb ik met veel lessen, overal naar kijken en luisteren vrij klassiek leren rijden. Vanuit balans, evenwicht met heel weinig druk maar met heel veel begrip. Je paard leren wat hij moet doen en hoe in plaats van het afdwingen. En, omdat ik daar jaren zoekend en lerend in ben geweest en vele paarden heb gereden, ben ik handig geworden en heb ik 200% geloof in dat het werkt.
En dat laatste is key.
Ik geloof dat als ik opstap en hij loopt met de kop in de lucht, dat dat goedkomt. Dat ik dat op kan lossen zonder het te forceren. Ik weet dat dat kan, dat ik dat kan. Die zekerheid geeft mij rust.
Ik ken het proces, ik zie de stappen die een paard zet en ik maak me niet druk om de rest.

De enige die ik nog wil bewijzen dat het fijner, beter en leuker kan, is het paard waar ik op dat moment mee werk. En die heeft geen baat bij haast plus geen interesse in plaatjes of resultaten. En wederom, dat geeft de rust om gewoon mijn ding te doen. Hopelijk is dat waar jij ook op uit gaat komen straks.

Dan mijn lesklanten. Die hebben vaak die rust nog niet. Die zijn bang als het hoofd omhoog gaat, dat ze het niet meer terug naar beneden krijgen. Dat ze controle verliezen of zelfs hun paard stuk rijden.
Wat in mijn ervaring helpt is uitleg. Wat laat ik iemand doen, waarom, in welk deel van het proces zijn we nu en waar gaan we heen. En geruststelling. Ik zeg dat het goedkomt. Ik zeg dat ik niet onder de indruk ben, van de houding of van de onrust in de aanleuning of net waar ze tegenaan lopen. Ik zeg dat ze zich er niet druk over hoeven te maken en dat het goedkomt. Ik stimuleer ze om vast te houden aan het correcte rijden, aan het plan. En langzaam maar zeker ontwikkelt zo'n ruiter vertrouwen, vertrouwen op zowel de manier van rijden als op zichzelf. Beiden zijn belangrijk, beiden zijn nodig. Daarmee kan je de zaken eromheen loslaten en ga je met rust en vertrouwen werken aan het proces.

Wat kan je dus, denk ik, doen? Verdiep je in de methode, word technisch handiger en zorg dat je je bewust raakt van waar je naartoe werkt. En praat met je instructeur! Geef aan hoe je je voelt en waar je onzeker over bent. Je mag een beetje steun zoeken, dan vind je het vertrouwen dat je nog mist in jezelf als het goed is terug bij je instructeur.

Het komt goed!

Ik herken dat vertrouwen belangrijk is - en het kennen van het proces.
Midden in een omschakeling is dat uiteraard 'work in progress', maar het zijn wel zinnige bouwstenen.

**Geplaatst**: 30-11-20 23:08

Geplaatst: 30-11-20 23:08

Iriscope schreef:
Dit is geen discussie over al dan niet klassiek/moderne rijkunst kiezen, maar puur een vraag voor mensen die ook over zijn gegaan van modern naar klassiek en hoe zij er in staan!

Ik ben van moderne naar klassieke rijkunst over gegaan en ben hier dolgelukkig mee.
Ik gebruik geen bijzetteugels, geen dwang, "vraag" mijn paard niet in een houding maar leer hem zijn lijf correct gebruiken zodat hij uit zichzelf die houding op zoekt. We doen veel zijgangen in stap en pas als die correct zijn proberen we ze in draf. Vanuit de SB leert mijn paard zichzelf dragen, buiging, schoudercontrole, allemaal heel belangrijke dingen. Ook werken we altijd met de nek als hoogste punt en een mooie, open houding.

Het is vragen in plaats van mijn paard in een bepaalde houding willen werken en ik merk dat mijn paarden het onwijs fijn vinden, beter hun best doen, losser door hun lijf gaan en dat er elke dag vooruitgang zit in hun lichaamsgebruik, onze samenwerking en de reactie op de fijne, kleine hulpen.

Kortom, ik ben er echt wel heel blij mee en zou het ook niet anders willen zien.

Maar;

Ik ben competitiegericht, resultaatgericht, onwijs ambitieus en als ik mensen om me heen zie waarbij het jonge paard al in de ronde houding gaat, dan ga ik toch twijfelen, baal ik ervan dat wij niet zo snel gaan en zou ik bijna toch weer harder gaan pushen. Niet goed, dat weet ik want ik weet dat we op de goede weg zijn.
Toch zit er het plaatje in mn hoofd van een keurig over de rug gaand en in de aanleuning gaand paard en zolang ik dat beeld nog niet terug zie, heb ik het gevoel dat we niet vooruitgaan. Dan ga ik balen van mezelf, twijfelen of ik wel het goede doe, wil ik harder pushen, meer rijden, meer werken en ga zo maar door.

Soms betrap ik mezelf erop dat ik toch een ophouding maak als het paard met zn hoofd iets hoger wil, dat ik hem toch onbewust rond wil maken ipv te accepteren dat hij die houding fysiek nog even niet zo goed vol kan houden. Gewoon puur uit gewoonte.

Ik heb overigens voornamelijk jonge paarden, waarbij dat "plaatje" voorlopig dus nog niet aan de orde is. Verder heb ik minstens 4 lessen in de week, met mijn eigen paarden, van de beste instructrice die Namibie te bieden heeft.

Wie is er ook omgegaan van het een naar het ander en moet zijn/haar brein hertrainen op wat goed is en wat niet goed is? Jezelf vertellen dat je de langzame weg neemt ipv de snelle en dat je paard met goed lichaamsgebruik veel verder komt dan simpel in een krulletje voorwaarts gaan.
En hoe ga je daarmee om?

Ik heb ook moeten afleren om tussen te komen met mijn hand om mij paard in een bepaalde houding te rijden. Heel moeilijk en regelmatig lessen is de enige optie. Komt mijn paard toch even tegen de hand moet ik er mij echter over zetten om het plaatje niet snel te gaan herstellen in mijn hand, maar snel te analyseren waar dit misloopt in het lichaam en daar de juiste correctie te gaan geven.

Echter betekende dit voor mij wel de snellere weg dan mijn vorige instructie waarbij we maandenlang oefeningetjes reden zoals wijken, schouderbinnenwaarts, voorwaarts neerwaarts,schouder controle,... in de hoop dat het paard op zijn eentje hierdoor de link zou leggen en zijn lichaam correct zou gaan gebruiken.... Na lange tijd lessen had ik nog steeds een paard dat in telgang rondstapte en zonder enig dragend achterbeen. Wel lang laag en schijnbaar ´ontspannen’.

Ik maakte een switch in instructie en leerde mijn paard niet meer aan zijn lot over te laten maar wel te begeleiden in hoe het zijn lichaam het beste kon gebruiken. Ik rijd nog steeds sb, wijken,... maar wel op een manier dat mijn paard deze correct uitvoert. Ik leerde mijn paard corrigeren in zijn lichaam en niet meer in zijn hoofd hals houding, want ja, die volgt al snel wanneer het paard zijn lichaam goed gebruikt. Als je graag labelt zal mijn vorige instructeur misschien eerder bekend staan als ´academisch’ of klassiek dan mijn huidige, terwijl ik nu het gevoel heb echt klassiek te leren rijden.

Dus ja, ik herken deels je verhaal, en ik reed vroeger ook eerder voor het ´plaatje’. Lang laag en ontspannen en ik was blij, want daar ging niemand iets fout over zeggen. Maar ik reed mijn paard op de voorhand en had geen échte ontspanning. Ik wachtte op iets wat nooit ging komen.
Een paard moet na enkele keren correct gereden te zijn verbeteren in zijn takt, balans, ruggebruik en aanleuning, anders klopt er iets niet.

Klassieke dressuur is er om je paard beter te maken.

**Geplaatst**: 30-11-20 23:43

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 30-11-20 23:43

'Lang en laag' zoals we dat nu kennen (met de neus ter hoogte van de knieën) past per definitie niet bij de klassieke/historische dressuur zoals beschreven in de oude literatuur. Ik heb ook het idee dat er blijkbaar de misvatting bestaat dat je met de klassieke/historische dressuur nooit contact mag hebben met de mond, maar ook dat is niet waar. Echter ben ik van mening dat je een correcte nageeflijkheid voornamelijk uit je zit haalt door het lijf van het paard te kunnen buigen en de benen richting te gaan geven en daarmee uiteindelijk het paard dus te laten nageven aan je zit. Ik weet dat dit kan omdat mijn paard, die (deels door mijn eigen spanning) zo met haar hoofd in de lucht loopt uiteindelijk ook nageeft, zonder dat ik daarvoor druk hoef te geven op het bit. Dat betekent niet dat ik het bit niet gebruik, dat doe ik zeker wel.

En nee, ik heb niet alleen les gehad op de manege of mensen die zelf net het Z hadden gehaald, maar ook gewoon van mensen die tot aan de Grand Prix les gaven en heb hierbij ook de mogelijkheid gehad om op Lichte Tour paarden te rijden. Maar ook daar was het gewoon steeds 'maak hem zacht in je hand!' en 'rijdt hem tegen de hand aan'. Ik zet daar mijn vraagtekens bij. Ik zie heel veel mensen die heel veel verder zijn in de opleiding van hun paard dan ik, volgens de klassieke/historische manier, maar sinds ik me onder deze groep schaar heb ik dat soort uitspraken niet meer gehoord.

Als ik een verschil tussen moderne en klassieke/historische dressuur aan zou moeten duiden zal dat het denk ik zijn.

**Geplaatst**: 30-11-20 23:55

Geplaatst: 30-11-20 23:55

goldenarrow schreef:
'Lang en laag' zoals we dat nu kennen (met de neus ter hoogte van de knieën) past per definitie niet bij de klassieke/historische dressuur zoals beschreven in de oude literatuur. Ik heb ook het idee dat er blijkbaar de misvatting bestaat dat je met de klassieke/historische dressuur nooit contact mag hebben met de mond, maar ook dat is niet waar. Echter ben ik van mening dat je een correcte nageeflijkheid voornamelijk uit je zit haalt door het lijf van het paard te kunnen buigen en de benen richting te gaan geven en daarmee uiteindelijk het paard dus te laten nageven aan je zit. Ik weet dat dit kan omdat mijn paard, die (deels door mijn eigen spanning) zo met haar hoofd in de lucht loopt uiteindelijk ook nageeft, zonder dat ik daarvoor druk hoef te geven op het bit. Dat betekent niet dat ik het bit niet gebruik, dat doe ik zeker wel.

En nee, ik heb niet alleen les gehad op de manege of mensen die zelf net het Z hadden gehaald, maar ook gewoon van mensen die tot aan de Grand Prix les gaven en heb hierbij ook de mogelijkheid gehad om op Lichte Tour paarden te rijden. Maar ook daar was het gewoon steeds 'maak hem zacht in je hand!' en 'rijdt hem tegen de hand aan'. Ik zet daar mijn vraagtekens bij. Ik zie heel veel mensen die heel veel verder zijn in de opleiding van hun paard dan ik, volgens de klassieke/historische manier, maar sinds ik me onder deze groep schaar heb ik dat soort uitspraken niet meer gehoord.

Als ik een verschil tussen moderne en klassieke/historische dressuur aan zou moeten duiden zal dat het denk ik zijn.

Ik ben in de war... uit dit topic haal ik dat moderne dressuur van “voor naar achteren rijden” en klassieke dressuur “van achteren naar voren rijden” is. Maar tegen de hand aanrijden (wat waarschijnlijk gewoon een ongelukkige benaming is van naar de hand toe rijden) heb je niet meer gehoord sinds je klassiek les hebt?

**Geplaatst**: 01-12-20 05:31

Geplaatst: 01-12-20 05:31

Ik denk dat de verwarring voornamelijk ligt bij de vraag vanaf wanneer dressuur klassiek is en vanaf wanneer modern. Ik las ergens in het topic dat iemand op Deurne klassiek was opgeleid. Dat valt voor mij echt verre van klassiek. Ik zou persoonlijk zeggen dat alles na +- 1850 moderne dressuur is.

Het is dan ook logisch dat ik niet meer gehoord heb dat ik 'naar de hand toe moet rijden', want (ervan uitgaande dat ik zo ver kom) die hand heb ik straks nodig om een ruiter van zijn paard te kunnen worstelen of ter ondersteuning in een zwaardgevecht. Dan kan ik niet bezig zijn met de mond van mijn paard, maar verwacht ik wel dat mijn paard toch zijn appuyementen, piaffes, pirouettes, passades, mezairs en terre-a-terre loopt. Deze oefeningen zijn namelijk bij uitstek geschikt om dichter bij je tegenstander te komen en degene die dat beter doet is degene die na het gevecht nog in leven is.

En dus zal je in je training erop moeten anticiperen dat je uiteindelijk die hand niet gaat kunnen gebruiken en dat je alles op je zit zal moeten oplossen (0.5 kilo druk per hand is dus écht niet nodig). Tegenwoordig komen de meeste mensen niet meer in gevechten terecht met hun paard, dus is het doel achter de oefening vergeten. Daarom spreek ik ook van klassieke/historische dressuur, want het woord 'klassiek' wordt nogal gehijackt door mensen die niet weten wat de term nu echt inhoudt. Misschien dat ik zelfs nog beter van Historische Rijkunst kan spreken, om de verwarring helemaal te voorkomen.

**Geplaatst**: 01-12-20 07:39

Geplaatst: 01-12-20 07:39

goldenarrow schreef:
Ik denk dat de verwarring voornamelijk ligt bij de vraag vanaf wanneer dressuur klassiek is en vanaf wanneer modern. Ik las ergens in het topic dat iemand op Deurne klassiek was opgeleid. Dat valt voor mij echt verre van klassiek. Ik zou persoonlijk zeggen dat alles na +- 1850 moderne dressuur is.

Het is dan ook logisch dat ik niet meer gehoord heb dat ik 'naar de hand toe moet rijden', want (ervan uitgaande dat ik zo ver kom) die hand heb ik straks nodig om een ruiter van zijn paard te kunnen worstelen of ter ondersteuning in een zwaardgevecht. Dan kan ik niet bezig zijn met de mond van mijn paard, maar verwacht ik wel dat mijn paard toch zijn appuyementen, piaffes, pirouettes, passades, mezairs en terre-a-terre loopt. Deze oefeningen zijn namelijk bij uitstek geschikt om dichter bij je tegenstander te komen en degene die dat beter doet is degene die na het gevecht nog in leven is.

En dus zal je in je training erop moeten anticiperen dat je uiteindelijk die hand niet gaat kunnen gebruiken en dat je alles op je zit zal moeten oplossen (0.5 kilo druk per hand is dus écht niet nodig). Tegenwoordig komen de meeste mensen niet meer in gevechten terecht met hun paard, dus is het doel achter de oefening vergeten. Daarom spreek ik ook van klassieke/historische dressuur, want het woord 'klassiek' wordt nogal gehijackt door mensen die niet weten wat de term nu echt inhoudt. Misschien dat ik zelfs nog beter van Historische Rijkunst kan spreken, om de verwarring helemaal te voorkomen.

Je dikgedrukte zin. Dat is précies de vraag die ik hier vaker gesteld heb en waar niemand antwoord op geeft. Dat antwoord is er ook niet. Alle rijstijlen zijn gebaseerd op klassiek. In mijn zoektocht naar antwoorden heb ik gegoogled op: “ wat is moderne dressuur” en kwam ik dit artikel tegen https://www.google.nl/amp/s/www.bitmaga ... 32358/amp/

Ik zou zeggen lees dat eens door. Manieren van rijden zijn niet zo duidelijk in hokjes te plaatsten als Pien en jij denken.

Waarom vind jij Deurne niet klassiek? Er wordt volledig volgens het skala der ausbildung gewerkt. De hele theorie rond rijtechniek is daarop gebaseerd. Hoe kan dat niet klassiek zijn?

**Geplaatst**: 01-12-20 09:01

Geplaatst: 01-12-20 09:01

ach, gewoon rijden vanuit het paard denkend, opleiden met aandacht voor wat het paard kan, niet denken en willen wat ik leuk zou vinden en wat het maar moet kunnen
geen tijdspad en geen tijdsdruk, ben je dan universeel!!

wij kende maar een manier en dat was zorg ervoor dat het paard ook gezond blijft, want hier werd ook op een andere manier nog met paarden gewerkt, paardrijden was / en is voor mij nog steeds sport

resultaat komt door een goede opleiding en een gezond paard, fysiek en mentaal in balans, daar hangt wat mij betreft geen label aan, wel gezond verstand

TS heel goed dat u ook niet meer reageert, want ieder doet zijn/haar best om het gelijk aan hun kant te krijgen, en dat is heeeeeeeeeel verwarrend en volledig off topic

hoop overigens wel dat u nog met plezier rijd en ontdekt hebt dat uw eigen koers volgen het belangrijkste is, iedereen leert/lest op zijn/haar eigen manier en daar is niets mis mee

**Geplaatst**: 01-12-20 09:03

Geplaatst: 01-12-20 09:03

Ik spreek zelf niet zo zeer ver klassiek of modern maar denk dat het vooral het gevoel er omheen is.

Waar ik vroeger leste was het rijden met veel druk, paard moet luisteren, "geen gelul kop in de krul" . Les was ook vooral het opvolgen van de instructies zonder uitleg waarom een oefening diende., zonder inhoud. Welke spiergroepen er worden getraind, waarom doe je doe oefening.
Aan enkel te zeggen dat je bijvoorbeeld een hand moet sluiten, heb je op de korte termijn iets.

Bij mijn huidige instructeur, en de instructrice daarvoor, krijg ik die uitleg wel. Ligt niet zo zeer aan de stroming maar wel aan de basiskennis en mate van verdieping van de instructeur.

Om mij heen zie ik nog te pas en de onpas door ruiters en hun instructie gekozen worden voor een slofteugel. Dan is er m.i. is mis gegaan in het voortraject. Anders zou dit niet nodig zijn, zeker niet bij werk in bak waar je het aspect noodrem weg kunt laten.

**Geplaatst**: 01-12-20 09:49

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 01-12-20 09:49

@ Golden Arrow: ik vind het een mooie omschrijving : je rijdt ('bewerkt') niet de hals, je rijdt het hele lichaam van het paard.

En ik denk zogezegd het slagveld weg, maar houd de mooie manoeuvres - en dat zie ik als dans.

**Geplaatst**: 01-12-20 10:02

Re: Modern naar klassiek, hoe "plaatje" los leren laten

Geplaatst: 01-12-20 10:02

Ehm je hebt "klassieke dressuur" in verschillende stijlen..ik praat over klassieke duitse dressuur. Zo kun je wel degelijk opgeleid zijn hier in Nederland. Voor mij is moderne dressuur de Edward Gal methode, het op "druk" rijden.

http://www.correctedressuur.nl/page/ver ... -klassiek2

Ik geloof ook niet in "klassieke" dressuur waarbij het paard maar een hoofdhouding houdt (vaak hoog), imo is dat net zo fout als een gedwongen houding aan de voorkant in welke andere stand. Of je nu met of zonder bit/ teugels/ teugeldruk rijdt.

Een goedgaand paard heeft een actief achterbeen, loopt goed over de rug en de hoofd/hals houding is afhankelijk van de africhtingsgraad. Een goede ruiter heeft contact/ verbinding maar alles vanuit een meegaande hand die niet "vast" houdt en die niet "terug" werkt. Voila.