Kadankovitch schreef:Een woord vooraf: Er is iets eigenaardigs met de uitdrukking "in twee stukken lopen" alsof er geen verbinding is tussen voor- en achterhand, alsof deze fysiek ontbreekt. De realiteit is echter dat deze er juist heel sterk aanwezig is, te sterk zelfs, de rug verkrampt en neemt niet meer deel in de harmonische samenwerking van natuurlijk bewegingsapparaat , waardoor de harmonie tussen voor- en achterhand ontbreekt. Dit moet men bij het lezen van het volgende, in gedachten houden.
Klopt dat de uitdrukking in die zin niet klopt omdat er eigenlijk juist een zeer strak gehouden rug tussen zit. Maar het beeld is wel alsof het in 2 stukken is omdat er een soort van optische knik zit in de rug met als gevolg dat de voorhand en achterhand een eigen leven leiden. Bij het optische beeld vind ik de uitspraak daarom wel heel passend, maar bij de achterliggende oorzaak dus juist niet.
Kadankovitch schreef:Een weke of wekere rug heeft niet alleen nadelen, maar ook voordelen tegenover een korte rug. [Ik neem gemakshalve aan dat de voordelen van een korte rug bekend zijn.] De zijdelingse buigzaamheid is wezenlijk groter. En juist deze eigenschap kan grote voordelen opleveren bij de schwung-ontwikkeling van de draf [juist rechtuit]. De langere rugspieren kunnen bij gerichte training veel beter worden ingezet bij bewegingen waar veel schwung wordt verlangd, zoals de uitgestrekte draf en de passage: In draf trekt de tegenovergestelde zijde van het afzettende been [het werk-been] samen bij goed rug-gebruik. Daardoor wordt het bekken aan die zijde naar voren getrokken en dus de zijde van van het werkbeen beweegt naar achteren en draagt daardoor mee bij aan de kracht waarmee wordt afgedrukt. Dit is een essentieel onderdeel van goed rug-gebruik in draf. En juist die werking kan bij een korte rug duidelijk minder zijn. Bovendien kan een paard bij een korte sterke rug veel gemakkelijker alles vastzetten en verkrampen. Het is dus niet mijn ervaring dat dit specifieke probleem eerder zou leiden tot het lopen 'in twee stukken'. Vreemd genoeg, vind ik paarden met een iets wekere rug vaak, makkelijke weer tot 'loslaten te krijgen', dan paarden met een korte [en sterke] rug.
Ook dit klopt als een bus. Mijn eigen paard is behoorlijk compact. Korte rug, korte hals en mijn grootste werkpunt zit elke dag weer in het los krijgen/houden van de rug en lengtebuiging vergaren. Rek. Mijn paard kan heel makkelijk in een soort van "valse"oprichting lopen met een strakke rug, wat niet zo duidelijk opvalt omdat de rug nooit hol oogt door haar bouw. Maar dat kan voor het plaatje dan wat lijken maar dan ga ik als een plank door de bochten. Dus hard werken aan lossigheid, rek en lengte.
Maar het heeft natuurlijk ook met persoonlijke voorkeur te maken. Mijn persoonlijke voorkeur gaat wel naar compacte paarden met wat pony looks en uitstraling. En met mijn eigen korte pootjes is dat voor mij dus ook weer makkelijker rijden als een langgerekter paard waar ik altijd het gevoel bij heb dat ik dat met mijn pootjes niet aan elkaar gereden krijg. Ik heb ook wel langgerektere paarden te rijden gehad maar dat past mij gewoon minder en heb ik veel meer moeite met mijn zit, dat mijn benen niet lang genoeg zijn om er echt omheen te leggen. Paard en ruiter moeten bij elkaar passen wat dat betreft.
Kadankovitch schreef:Naar mijn smaak concentreren veel ruiters/africhters te zeer op de fysieke nadelen van een paard om daarmee de 'verantwoordelijkheid' te kunnen afwentelen bij een eventueel toekomstig falen.
Ook mee eens. Hoe vaak hoor/lees je niet dat de resultaten uitblijven omdat "de jury's" niet hoog genoeg punten omdat ze een springgefokt paard hebben of een koudbloed. In mijn ogen pure onzin. Zeker in de basissport kan elk gezond paard gewoon meekomen en hoeft een paard niets extraas te hebben. Pas vanaf de subtop zal er extra dressuuraanleg nodig zijn maar daaronder zou iedereen, mits goed getraind, punten moeten kunnen rijden om tot de hoogste basisklassen te komen. Dat je niet de topscores misschien haalt van dat paard dat wel dat extraas heeft, maar winstpunten zijn gewoon haalbaar...maar hoe vaak zie je ook niet een paard met veel extra en een ruiter die dat extra helemaal niet kan handelen.
Wat dat betreft verbaas ik me altijd wel over hoe ver dressuur en de klasse indeling verwijderd is van het springen en de klasse indeling. Met springen heb je toch al voor het M een paard nodig met echt springaanleg en is M echt niet haalbaar voor elk gezond paard, al zet je Jeroen Dubbeldam er op. Is L al een behoorlijke kluif voor een paard met weinig aanleg, terwijl in de dressuur eigenlijk elk gezond paard de gehele basis zou moeten kunnen doorlopen.
Geplaatst: 16-03-19 17:33 .
