Bokt.nl

Zeeuwsemeid schreef:

Wauw, wat een wereld. Paarden kunnen letterlijk lezen en schrijven.

pien_2010 schreef:

Uit de ogen van een paard geschreven. Hercule

Het is ochtend en altijd komt Pien ons dan halen. We staan al ongeduldig aan het hek te wachten bij het stalletje. We zijn mijn vrouw Polie en ik Hercule. Lekker in de schaduw wachten we.
Ik hoor de stem met een lach erin. Elke ochtend spelen we het zelfde spelletje. Pien " Polie, is Hercule er niet?".
Polie zegt nooit iets, staat altijd als een blij ei vooraan. Ik praat terug, altijd, "huhuhuhuh". Dat vindt Pien leuk, en blij "verrast" zegt ze "gelukkig heb ik je gevonden". Met zijn drieën staan we bij elkaar, altijd, ons moment, voordat Pien de halsters pakt en we naar huis lopen.
De ene dag liggen de spullen klaar en gaan we met zijn vieren rijden. Als Polie en ik dat zien als we de hoek om gaan, dan gaan we sneller naar huis. "Leuk, gezellig erop uit met zijn vieren".
We zijn alle vier allang niet meer de jongsten, dus het is altijd leuk en relaxed.

Vaak geniet ik er zo van, dat ik gezellig loop te hummen. Pien, die op Polie rijdt vindt dat leuk en houdt dan in en kroelt me zachtjes tussen mijn oren en babbelt terug. Dat vind ik fijn, dat weet ze. Pien is mijn vriendin, Polie mijn vrouw, J mijn vriend.

Als we thuis zijn, worden we heerlijk schoongemaakt, vaak wordt Polie volledig gesopt want dan kreunt ze van plezier. Mijn benen worden alleen gedaan, ik hou niet van soppen, dat weten Pien en J. ♥
Zo blijft het voor iedereen leuk. We hebben retraite, alles mag niets moet!

Daarna, blijven we nog even thuis, lekker in de schaduw en kunnen we rollen om later weer naar onze grote wei gebracht te worden. Pien komt nog paar keer kijken elke dag, en gelukkig roept ze ons dan, zodat we naar haar toe kunnen galopperen in volle sjas. Daar houdt zij van en wij ook.
Het leven is eenvoudig en goed hier zo. Wij leven als God in Frankrijk!

Geschreven 2020 door Hercule.

(Inmiddels is Hercule overleden, dus ik was blij met zijn verhaal toen ik dit vond!).

Echwel schreef:

Wow zal van de week eens in gesprek gaan met het paard van mijn dochter
Ik kom hierop terug na een uitgebreid gesprek

Anastasia24 schreef:

Ik snap je punt ts, :j Heb niet alles gelezen maar helaas kunnen paarden niet schrijven\praten en zullen we niet weten wat er daadwerkelijk in ze omgaat. Het enige wat we kunnen doen is kijken, en het klopt dat veel mensen niets kunnen zien aan hoe een dier zich voelt tot het niet meer van de grond komt. Dingen als ''stout'' ''uitproberen'' etc. etc. Het gebeurt werkelijk overal en als je dingen probeert uit te leggen(zoals ik soms 5 minuten kan staan wachten tot het paard iets verwerkt) word je echt vaak vreemd nagekeken. En moeten ze ''gewoon'' luisteren, als het dier niet reageert(dus alles naar binnen slaat) of ervandoor gaat(zoals mijn haflinger deed) waren ze stout, sloom, kregen ze nog een extra ruk aan het touw, dat is niet hoe ik wil omgaan met mijn dieren.

Je hebt 90% die niet kan rijden, mensen waar jij over schrijft zul je hier niet snel zien. Die zitten tever in hun eigen wereld\mening op vaak grote maneges waar paarden vermaak zijn en soms ook in de sport als het prijzengeld te hoog stijgt. Er zijn ook ontzettend veel meningen online, dat is overweldigend dus nemen ze vaak dingen klakkeloos over dan hun instructeur want die weet het wel. :j Altijd zelf blijven nadenken en dat vinden mensen soms lastig, zich, zoals jij doet, verplaatsen in het dier.
Er is een goede reden dat ik simpelweg niet meer op een (kleine) pensionstal kan staan, ik kan het niet aanzien de paarden in een stal van 3x3 of op een paddock midden in de zon van 5x5. Ik kan het gewoon niet, doe je met geen enkel dier en toch worden paarden uitgesloten omdat er veel geld in om gaat. Waarop 2 paarden houden op een weiland van een halve hectare als er 20 paddocks van gemaakt kunnen worden?
Dus ik denk dat ik je punt snap maar helaas, iets bereiken doe je er niet mee, sommige mensen hebben nog erg veel te leren maar zitten zo eigenwijs vast in hun eigen structuur dat het helaas veel (paarden) leed kost.

Elisa2 schreef:

Ik begrijp de strekking ook, krijg gelijk een bepaald paard in mijn hoofd die in precies deze omschreven situatie staat en waar ik zo'n medelijden mee heb.

Misschien is het handig om de "opmerkingen" van het paard om te zetten naar positieve zaken die mensen kunnen doen.

"* De (on)vaardigheden van mijn “opzitter”
* Daaronder valt: + de domheid van mijn “opzitter”
* Het a-motorisch zijn van mijn “opzitter”
* De slaag en sporen, gewelddadigheden, van mijn “opzitter”
* De veel te kleine box voor mijn lichaamsgrootte
* Het lui zijn wat betreft mijn lichamelijke verzorging
* Het lui zijn wat betreft het verzorgen van mijn harnachement
* Het strobed of ander materiaal wat vaak minimalistisch is
* Het uitmesten van mijn te kleine box
* Geen coördinatie hebben van mijn “opzitter”
* Geen fysieke conditie hebben van mijn “opzitter”
* Geen liefde hebben voor mij als levend wezen
* Geen respect hebben voor mij als levend wezen
* Mij vermenselijken, dus totaal verkeerde eisen cq verwachtingen naar mij hebben
* Het harnachement dat niet past
* Het vervoer van mij naar en terug van….
* Het gedrag van mijn “opzitter” tijdens een wedstrijd
* Het toiletteren vóór een wedstrijd maar ook als er géén zijn."

Werken aan basisvaardigheden, goede houding zit en motoriek.
Werken vanuit vertrouwen, rust en samenwerking.
Zorgen dat het paard voldoende en veel buiten staat met soortgenoten.
Borstel het goed, check iedere dag de hoeven, pezen etc en goede voeding.
Zorg voor voldoende bodembedekking zodat het paard fijn kan liggen.
Onderhoud het harnachement en zorg voor schone sjabrakjes.
Zorg dat de stal iedere dag uitgemest wordt.
Verplaats in hoe een paard denkt.
Zorg voor goed passend harchnachement.

En ik zou er dan zelf aan willen toevoegen dat werken/ rijden/ trainen voor een paard ook vooral leuk moet zijn. Voldoende afwisseling, afgestemd op het mentale en fysieke niveau van dat paard etc.