Geplaatst Oktober 2021 besloot ik dat ik er qua financiën en tijd goed genoeg voor stond om mezelf weer in het diepe te gooien in de paarden wereld. Niets is voor mij zo belangrijk in het bezig zijn met paarden, als de band die je met een paard kan opbouwen. Bijrijdpaarden, hoe lief of mooi ze ook waren, deden het niet voor mij.
Ik vond een stal waar iedereen heel tevreden over was, liet mij op de wachtlijst plaatsen en ging vast op zoek, want de markt is niet makkelijk.
En dan komen de belangrijke keuzes, wat voor een paard zoek ik? het moest een sensibele maar nuchtere, mensgerichte volbloed worden. Een paard waar ik met mijn 1.78 goed op pas en tot zijn recht zou komen in de endurance, cross en lol met je knol. Het liefst compleet groen, na paarden beroepsmatig ingereden te hebben, wilde ik vooral niet een beroepsmatig ingereden paard.
Arabiertjes bleven voor mij vaak toch echt te klein, NRPS stond weinig van te koop.. Kwam ik op de Akhal Teke uit. Ach, zulke zeldzame paarden, geen mogelijkheid dat er een in Noordoost Europa te koop zou staan én ik er een zou kunnen betalen.
Maar na onder andere de topics van JoSav gezien te hebben, de paarden die hun mens verkiezen boven de kudde, liet het me niet los. Dus ik berichtte de Nederlandse fokkerij van dit ras en kon vrijblijvend komen kijken. Op de website had ik enkele paarden gevonden welke pasten binnen mijn wensenlijst, maar ik moest vooral niet overhaast een beslissing maken.
De rondleiding begon en we liepen naar de eerste wei. En daar stond ze. 'niet verliefd worden op het eerste paard wat je ziet en een beslissing maken'. Maarja, het was te laat. Een prachtig valk merrietje van 2,5 stond daar met haar neusje bij het draad, te wachten op haar dagelijkse aai over de bol.
Alle paarden en veulens gezien, stuk voor stuk prachtige dieren, maar ik wist het al. Dus aan het eind nog weer even bij haar gestaan, jaarlingen die aan onze jas en schoenen knaagden van ons af proberen te slaan terwijl Gulgyz daar relaxed bij stond. Een half uur later tekende ik de verkoopovereenkomst.
De wachtlijst ging als een tierelier vanwege mensen die ondertussen al een stal gevonden hadden en op 21 januari kon ik haar ophalen. Van de relaxte dame was niets over. De rest van haar kudde mocht na de hoefsmid weer de wei op, maar zij moest achter blijven. Het was duidelijk dat er wat ging gebeuren en was paniekerig. Na een uur en een kwartier haar de trailer op proberen te krijgen heb ik haar kalmerende pasta gegeven. Na een nieuwe poging schoot ze de trailer op, klep dicht, schudden op de grondvesten en ze stond. Op stal was ze alweer gekalmeerd en stond ze snel van haar hooi te eten.
De volgende ochtend de stal uit de wei op was hartstikke spannend. Voor het eerst in haar leven ergens anders dan haar vertrouwde weides.
Ze stond strak van de spanning, ingetrokken flanken en elke paar meter weer stil staan. Ze wilde nog enkele keren omdraaien, steigeren en panieken.
Ondertussen zijn we bijna twee maanden verder en is er alweer veel gebeurd. Ik ben echt het mens van mijn paard geworden.
Om de openingspost niet te lang te maken(volgens mij heb ik daar al in gefaald..), zal ik de rest in updates plaatsen.
Ik sta versteld van de keuzestress die ik af en toe heb en moet continu mijn werkwijze of plan aanpassen op Gulgyz en de ideeën die zij er bij heeft. Vandaar een volgtopic, waar er genoten kan worden van mijn mooie glimmende meisje, advies en tips gegeven mogen worden. En waar ik mijn (onze) blijdschap kan delen.
Liefs.
Ze is ongeveer even oud als mijn PRE merrie, dus leuk om te zien welk pad jij bewandeld 
