RoosjeEmma schreef:Ik begrijp natuurlijk wel dat elk individu anders is en daar zal ik natuurlijk ook het meest op letten als mijn zoektocht begint, maar ik vind het toch leuk om jullie meningen te horen over bepaalde rassen. Rassen die me altijd aangesproken hebben zijn Haflingers, Fjorden en Tinkers. De eerste 2 zijn naar mijn ervaring vaak wel wat sloom (niet allemaal natuurlijk!). de Tinker heb ik niet heel veel ervaring mee, een vriendin vertelde dat ze Tinkers nogal snel te sterk of lomp vond en daarom wat lastiger te rijden. Nu ben ik heel benieuwd hoe de Tinkerliefhebbers hierover denken! Verder heb ik wel een beetje een zwak voor vlekken/ stippen/ aparte kleuren, maar karakter is natuurlijk het allerbelangrijkste!
Ik denk dat je dan al een tijdje geen haflinger gereden hebt. De laatste jaren zijn die steeds sportiever geworden. Natuurlijk is hun basisbeweging niet zo ruim als van een 'van origine meer sportgericht' ras. Maar sloom zou ik ze niet noemen hoor. Ook tinkers vind ik over het algemeen niet heel sterk of lomp in het rijden. Vaak wel wat lomper in de omgang, maar naast dat je paarden kunt desensibiliseren, kun je ze ook héél goed sensibiliseren Een aantal vrienden/ kennissen zitten in de tinkers, zowel qua rijden als qua fok, en ik ken er maar weinig die lomp zijn.
Haflingers zit ik zelf in. Mijn merrie is op 2 pinken te rijden en haar beide ouders, halfbroer, tantes etc allemaal ook.
Fjorden heb ik zelf geen recente ervaring mee, op ééntje na op stal die echt een enorme boef was. Mijn andere ervaring stamt van 25 jaar geleden en ik denk niet dat dat nog representatief is
Zoals anderen ook al aangeven: op het papier kun je niet rijden, dus als je vooral een fijn maatje zoekt om mee te rijden en geen fokplannen hebt, kun je het beste gewoon gaan zoeken naar een fijne grote pony die qua karakter past.
Qua 'leuke kleurtjes' zit je natuurlijk bij de tinkers wel goed - diverse bontpatronen op diverse basiskleuren, maar ook bij de Duitse rijpony's (veel palomino, soms cremello of daarop lijkende kleuren), criollo (wildkleuren) en in theorie zouden die allemaal 'kunnen voldoen' qua karakter en maat. Zelf ben ik uiteindelijk heel cliche thuisgekomen met mijn merrie omdat ze letterlijk haar hoofd op mijn geblesseerde schouder legde en daar bleef staan (natuurlijk is ze ook gewoon gekeurd, en heb ik ermee gereden én grondwerk gedaan etc bij het bezichtigen: karakter en gezondheid vond ik extreem belangrijk na mijn vorige paard)