Nou, dat ging heel even goed. Nou nee, het valt allemaal wel mee vergeleken met wat er allemaal al gebeurd is. Ik mag niet klagen. Maar toch… het blijft vooralsnog een puzzel.
Afgelopen paar weken alsnog weer heel veel gebeurd.
Muzanna is heel rap weer de oude.
We waren hoefbevangenheid dus net voor. We bouwen weidegang weer op, maar wel met masker. Aangezien ze zelfs kort gras kan grazen (niet mogelijk volgens DA, maar Muzanna zou Muzanna niet zijn…) kan ze ook leren weer voldoende binnen te krijgen met masker - hopen we.
Probleem is wel dat ze nu dus weer vermagert en ze het daar een dusdanig lastige kwestie vinden dat de vraag steeds vaker geopperd wordt of het niet beter is dat we de paarden ophalen.
Ik snap het echt, want wat een kopzorgen geeft dit. En wat zorgen ze goed voor haar. Echt, zoveel moeite en zoveel extra zorg voor het paard van een ander: respect.
Maar nu staat Muzanna dus alleen omdat Manari (track) paddock arrest niet accepteerde. Ze werd weer baldadig.
Het baart me wel zorgen, want we hebben niet genoeg grond; er loopt afwatering langs ons stuk en onze bodem kan daardoor helaas best zacht worden en is bovendien vervuild.
Daarnaast hebben we momenteel door al deze ellende eigenlijk ook niet de financiële middelen om alsnog alles voor de paarden in te richten zodat het wel kan, eventueel gecombineerd met het huren van een weiland verderop.
Als het echt niet anders kan dan uiteraard wel: dan vinden we wel een oplossing. Dan maar (voorlopig) geen nieuw dak en hopen op een milde winter. :j Zoiets.
Elders tijdelijk in pension is een doodsvonnis.
Dus dan moeten we aan andere oplossingen gaan denken.
Tijdelijk een meid huren die in de ochtend extra komt voeren en dan moeten ze daar de vinger aan de pols houden dat dit goed gaat. Zoiets. Voor een paar maanden redden we dat wel, al moet ons houtje-touwtje huis dan niet nog verder gaan kraken. :')
Een weide een kilometer of 8+ verderop huren is misschien waar het uiteindelijk op uitdraait.
Maar vanwege mijn beperkingen betekent dat eigenlijk ook weer dat er dan te weinig uren in een dag overblijven voor mijn man om het huishouden draaiende te houden, te werken om de vaste lasten te kunnen blijven dragen en dan ook nog tijd vinden om te verbouwen.
Al met al echt een rot situatie. Beter worden… dan waren alle problemen rap opgelost. :=
Dus hoe nu verder?
Manari bij Muzanna zetten hebben we dus geprobeerd, maar lukt niet omdat Manari dan lastiger wordt in de omgang en dan is ze voor daar gewoon teveel paard om te handelen.
Het is een paard met een mening en daar moet je echt op anticiperen.
Als het erop aan komt zal ze proberen je te slim af te zijn om haar zin te krijgen.
Haar respect en je leiderschap moet je bij haar echt verdienen.
Muzanna is daarin tegenwoordig veel makkelijker. Nadeel van een jonge Teke die extreem op haar mens is gericht.
Manari stond dus tijdelijk samen met Muzanna en vond dat dusdanig niks dat ze misbruik maakte van elk gaatje dat ze kon vinden en als ze er ook maar mee wegkwam totaal niet meer luisterde.
Muzanna staat nu dus noodgedwongen een groot deel van de dag alleen zodat Manari haar ei kwijt kan in de kudde. Spontaan is ze weer braaf en tevreden.
Muniya maakt af en toe een uitstapje met haar mens en dat gaat heel goed.
Ze lijkt heel erg op Muzanna als jaarling, behalve dat ze echt veel groter is.
Maar hoe dit dus op te lossen is echt een hele lastige kwestie.
We hebben nog verder rondgevraagd in de buurt, maar vrijwel alles in de wijde omtrek is of al in gebruik of in bezit van onze buren en zij willen dus niets meer aan paardenmensen verhuren. Er is nog een oudere man die hier niet meer woont en wat mais verbouwt die misschien nog een optie zou kunnen zijn. Maar al met al is het lastig.
Ik weet het echt even niet meer.
Muzanna heeft nu eenmaal extra zorg nodig en kan (nog) niet genoeg binnenkrijgen met masker op het gras maar zonder is dus ook niet zomaar voor elkaar.
Dus heb ik nu weer een nieuw voerschema opgesteld.
Alle gehaltes weer doorrekenen: eiwitgehalte omhoog, vetten omhoog, rekening houden met opname vitamines en mineralen, energiewaarde doorrekenen en dan ook nog proberen binnen dezelfde marges te blijven qua suiker.
We gaan dus onder andere over op sojaschroot bijvoeren en hogen de hoeveelheid lijnzaadolie ook wat op. Eenmaal op de berekende hoeveelheden kijken we dat dan 2 weken aan om te zien of ze niet nog verder invalt. Als dat wel zo is dan hogen we het nog meer op.
De hoop is dat we haar hiermee alsnog stabiel krijgen of in elk geval tijd winnen om een andere oplossing te vinden.
Ik probeer me er maar niet druk om te maken, want meer dan op afstand een oplossing proberen te vinden kan ik ook niet.
Dus het komt zoals het komt en gaat zoals het gaat.
Wat ik kan beïnvloeden, daar richt ik me dan maar op.
Gelukkig kan en mag ik me voorlopig nog blijven richten op mijn herstel. Ik kan ook niet veel meer natuurlijk. :Y)
BranwenGC schreef:Hopelijk biedt het academische ziekenhuis opties! Ik weet precies wat je bedoelt met confronterende dagindelingen. Zelf ben je helemaal kapot, maar als je dan terugkijkt wat je nu eigenlijk gedaan hebt…
We gaan ervoor dat Manari makkelijker wordt met de leeftijd ;) Spannend inderdaad zonder graasmasker, duimen dat ze het goed oppakt. En natuurlijk duimen voor goed nieuws van de hoefsmid :)
BranwenGC schreef:-O-
Het blijft ook maar doorgaan zo. Ik weet gewoon niet wat ik kan zeggen. Het lijkt maar niet op te houden. Heel veel sterkte :(:)
BranwenGC schreef:Rustig aan! :(:)
Ja het voelt echt niet alsof ik weinig doe, maar als ik het op papier moet zetten dan is het echt zowat niks. Niet leuk, maar mijn nieuwe normaal. Hopelijk niet voor eeuwig.
Manari is gewoon Manari. Echt geen beginnerspaard en een met heel veel karakter. In alles is ze gewoon wat extremer dan haar mama. :)) Ze is niet gemeen, maar ze spiegelt echt heel erg hard en denkt dan al snel :evaw:
Dankjewel voor je lieve woorden! Ik ben in elk geval heel erg opgelucht dat we met de schrik vrij zijn gekomen.
Xyris schreef:Maak je niet te druk over de arbodienst hoor, je bent denk ik bij niemand meer in dienst? Mijn ervaring ermee is dat ze goed naar je luisteren, je wel aansporen meer te doen, maar als het niet kan kan het niet en doen ze ook echt niet moeilijk. Ik weet niet precies wat er aan de hand is? Heb ik daar overheen gelezen of heb je dat altijd voor jezelf gehouden?
Hoe dan ook, je zal een flinke waslijst aan behandelingen en diagnoses hebben. Gewoon jezelf van je beste kant laten zien maar ook grenzen stellen, dan is het goed met ze samenwerken tot een oplossing.
Xyris schreef:Oh ik bedoel eigenlijk, laat gewoon zien dat je mee wilt werken (attitude), niet zo zeer beter voordoen dan dat je je voelt.
Het station van arbodienst zijn we inmiddels al lang gepasseerd. Ik werk al meer dan 2,5 jaar niet meer als gevolg van deze ellende. :(
Ik mis mijn werk wel en het is niet zo dat alle contact nu verbroken is, maar het contract logischerwijs wel. Als ik beter word… maar voor nu ben ik volledig afgekeurd en kan ik me volledig blijven richten op het behandeltraject. Beter worden is het doel. Zien wat de derde opinie in het nieuwe ziekenhuis oplevert.
Prairy schreef:Ik zou juist eerder zeggen, jezelf niet van je beste kant laten zien, maar hoe het werkelijk gaat. Je hoeft het niet veel erger voor te doen dan het is, maar zeker ook niet beter. Daar heb je echt alleen jezelf mee.
Ik heb een maand geleden ook die gesprekken gehad, vond het ook enorm spannend.
Je mag de gesprekken overigens opnemen maar dat moet je van tevoren even doorgeven (daar heb ik dus overheen gelezen). En neem zeker je man mee , voor morele ondersteuning maar ook om je aan te vullen of over te nemen als het even niet meer gaat.
Veel succes!
Prairy schreef:Wat een gedoe allemaal weer.
Kun je niet een tijdelijke (nood)woning plaatsen, zodat je in ieder geval tijdelijk fatsoenlijk kunt wonen en je daar even geen stress van hebt? Ja ze kosten iets, maar over het algemeen, als je ze tweedehands koopt, kun je ze weer voor (bijna) hetzelfde bedrag verkopen. Dan kun je focussen op je eigen herstel en die van Muzanna.
Veel sterkte wederom, ik hoop dat Murphy snel een ander vakantieadres vindt.
Goede adviezen, dankjewel! We hebben huisbezoek gehad en hoefden er niet heen, want dat is voor mij gewoon erg lastig. Heel fijn dat ze het zo serieus namen in elk geval en dat ik me de komende maanden kan en mag richten op het nieuwe behandeltraject en we dan gaan zien hoe het ervoor staat. Mijn man kon het gesprek nauwelijks volgen omdat we in mijn moedertaal spraken. :+ Dat was wel komisch want hij dacht inmiddels wel al goed plat te kunnen verstaan.
We hadden een noodwoning. :=
Bedrijf dat hem kwam brengen durfde de brug niet over dus heeft hem bij buren gedumpt. Om hem met een speciale kraan alsnog te brengen (150 m verderop) hadden we de voortuin moeten platgooien en afvlakken (we wonen in een dal en dat loopt vanaf ons huis steil omhoog) en hadden ze het over ons huis moeten tillen… kosten 5000 euro en dat hadden we wel, maar harder nodig voor de verbouwing… toen we nog niet wisten dat ook boven allerlei houtje-touwtje help mijn man is klusser taferelen hadden plaatsgevonden.
Dus chalet verkocht en man intussen halsoverkop boven klaarmaken.
Niet ideaal, maar 1 van zoveel bezoekjes van ene Murphy. :+
Azmay schreef:Als de vorige bewoners het wisten is het wel een verborgen gebrek toch?
Wat een ellende weer, het mag je echt wel eens mee gaan zitten zeg :(:)
Ja, maar zover wij begrepen hebben heft een ouderdomsclausule dat in feite op: het is dan juridisch heel erg moeilijk je gelijk te halen. Er is zeer waarschijnlijk moedwillig heel erg veel verzwegen en verbloemd.
Het is niet zo dat we het huis dan per definitie niet hadden gewild, maar zoiets blind aangaan is bepaald niet leuk en zeker had je op zulke info je bod ook aangepast.
hasufel schreef:-O- -O-
Wat een prutsituatie met dat huis…als je weet waar je aan begint is t een ding, maar zo… pffff
En €300 plus pijnstillers en ontstekingsremmer klinkt niet echt als aan de beterende hand >;)
Maar je man klinkt wel als een lot uit de loterij!!
Wederom veel sterkte en dat alles op z’n plekje moge vallen :(:)
Nee, de hoefschoenen en lijm elke keer zijn erg duur. Het doel is om haar daarmee weer blootsvoets te kunnen krijgen, maar het kost wel een lieve duit…
Mijn man is geweldig. Mijn oma zei jaren geleden al dat hij een goede jongen was en dat ik hem in ere moest houden. :))
jokari schreef:Oh goeie god meiske… wat een ellende weer… :n :(:) Het mag jullie wel eens gaan meezitten. Heel veel beterschap voor Muzanna, en dikke knuffel voor jou.
jokari schreef:Pffft gelukkig.
Knuffel
Ja, ben zo opgelucht. Dacht echt even dit gaat gewoon niet meer goed komen op deze manier. :( Lijken op tijd te zijn geweest. Mag ook weleens meevallen… dus hoop wel dat we haar nu qua gewicht ook stabiel krijgen mét weidegang want happy is ze nu ook niet echt zo in haar uppie.
fleurtjeuh schreef:Ah wat een klote zooi -O-
Om het maar even zacht uit te drukken.
Als ik iets voor je kan doen, wat dan ook, laat het weten!
Ik kan niet echt een nieuw huis voor je bouwen, maar toch, als ik iets voor je kan doen, laat het weten!
Lief!
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/WUX4tO.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/o7hVVt.jpg){kind=link}
![[ img ]](https://boktimg.nl/img/m/VdR4va.png){kind=link}