Bokt.nl

JoSav schreef:

Dankjewel.
Dat is zeker een goeie!
Maar. Ja en nee. (En ik ga een beetje knippen en plakken want heb er al eens wat over geschreven!)

Qua eten is ze gewoon vrij kieskeurig. Niet anders dan anders.
In die zin… Ze houdt van eten, maar alleen als het eten zelf haar ook aanstaat en nieuw voer moet ze eerst even aan wennen.
Ze merkt direct: dit is anders. Hier zit iets nieuws door (zelfs een poedertje of dopje supplement wordt per direct opgemerkt) en dan is het echt hmmm nou ik weet niet hoor, of ik hier wel een hap van wil nemen…

Dat gaat vaker wel dan niet eerst moeizaam. Soms is het als ze dan eindelijk zeer sceptisch een hap neemt dat ze het direct heerlijk vindt. Soms duurt het een paar dagen voor ze er goed en wel van eet (en uiteraard heeft ze heus zo haar voorkeuren).
Dat is nu het geval: ze eet inmiddels zelfs goed zonder wortel. Hoe geweldig is dat?

Maar ze mag veel niet hebben vanwege de hoeveelheid suikers.
Dan blijft er weinig over om te proberen.
Ik zal toch altijd onder de ~12% suikers moeten blijven en zelfs dan is het passen en meten hoeveel gram ze dan binnenkrijgt in combinatie met het hooi dat ze eet.
Luzerne eet ze bijvoorbeeld wel heel graag, maar zul je moeten recht trekken.
We hebben gelukkig nog wel wat opties en ze eet momenteel gelukkig heel goed en komt weer aan.
Dat is echt een geruststelling.

Maagzweren heb ik echter zeker ook aan gedacht, maar zelfs als dat een issue is kunnen we er nu weinig aan doen vanwege de op handen zijnde operatie.

Van huis uit zijn Tekes er zover mij bekend helemaal niet gevoeliger voor. Eerder het tegendeel.

Maar daaraan zit een kanttekening wat betreft, opnieuw, bepaalde bloedlijnen en families die er juist erg gevoelig voor zijn. Gevolg van andere selectiecriteria en inkruisen van vreemd bloed dat daar wel gevoelig voor is. In de zeer traditionele takken zie ik het persoonlijk veel minder.

Historisch is er heel erg streng geselecteerd en was lange tijd vasten en onthouden van voedsel en water dusdanig de norm en deel van de selectie en training dat een paard dat afviel simpelweg doodging ofwel richting de markt vertrok en in buitenlandse handen terechtkwam om elders te worden ingezet in de ruiterij, fokkerij of beide.
Onder andere in de fokkerij in Europa van Engelse Volbloeden.
Die laatste hebben trouwens wel een reputatie als zijnde gevoeliger en uit studies komt dat ook wel naar voren. Zeker onder renpaarden.

Ik hoor het van bepaalde (m.n. “moderne” ja, daar gaan we weer…) lijnen binnen de AT wel meer.
Maar als je daar eens een analyse op los zou laten kun je daar wel een patroon in ontdekken, want, nogmaals, van huis uit en historisch lijken ze er eerder minder gevoelig voor.
Echt kwantificeren is lastig; dan zou je grootschalig maagonderzoek moeten doen bij een dusdanig groot aantal paarden dat je tegen allerlei logistieke en praktische problemen aanloopt (waaronder medewerking…)

Je zult verder sowieso weinig fokkers horen over de erfelijke kwalen of duidelijk relatief kortere levensduur van de bloedlijn waarmee ze fokken.
En het duurt vaak even voor ze er loslippiger over worden en sommigen houden stoïcijns de kaken op elkaar wat dat betreft. Om uiteenlopende redenen trouwens.
Helemaal richting reguliere potentiële kopers. Wel meer als je toch al duidelijk op de hoogte bent. Weliswaar met veel mitsen en maren erbij.

Het is jammer dat uitgebreide statistische studies naar kwalen en levensduur etc. binnen het ras eigenlijk niet gedaan worden. Echte kwantificering is dan een stuk moeilijker.

Dat is met EOTRH bijvoorbeeld ook.
Ik weet er een paar en vermoed het van enkele, maar hoeveel (oudere) Tekes het in werkelijkheid hebben? Ik zou het niet durven kwantificeren.
Het is me nog niet dusdanig opgevallen dat ik het als kwaal an sich binnen het ras extra in de gaten hield (zoals bijv bij KS, DSLD, laminitis en cryptorchidisme wel het geval is) maar het is ook iets dat minder snel opvalt.

Maagzweren is dan weer zoiets daar hoor je met omwegen over. Tekes die snel last van stress hebben en moeilijk op gewicht te houden zijn bijvoorbeeld. Dan blijkt dat geregeld de oorzaak.
Zeker als je dan doorvraagt…
Maar dus niet echt rastypisch te noemen trouwens, maar dat is wellicht een andere discussie.

Sterker nog, er zijn zelfs o.a. vanwege de parallellen met EV, het vaak voorkomen van maagzweren onder renpaarden en de traditionele wijze van houden van Tekes wetenschappelijke studies gedaan naar maagzweren en bijvoorbeeld het effect van vasten en voedselrestrictie in Tekes en het mogelijke ontstaan van maagzweren of andere problemen in de spijsvertering. Dat vasten had bijvoorbeeld blijkens studies geen nadelige effecten.
Of dat ook op grote schaal het geval is? Historisch denk ik sowieso van wel. Daarvoor werd streng genoeg geselecteerd.
Mogelijk dat het type dieet (waaronder luzerne) en historische selectie daarin dus een rol speelt want in bepaalde “moderne” bloedlijnen lijken maagzweren wel duidelijk vaker voor te komen.
(Los van de discussie over de rol van voedselrestrictie in het ontstaan van maagzweren.)

Tekes zijn qua ruwvoer historisch in wezen “altijd al” op luzerne (en in mindere mate wel gras en klaverhooi) grootgebracht, en met (extreme) voedselrestrictie. De strikte selectie op hardheid en het kunnen omgaan met onthouden van ruwvoer, voedsel, water in combinatie met afleggen van immense afstanden betekent ook dat paarden die dat niet trokken (om wat voor reden dan ook) exit gingen. Die gingen dood of die gingen naar de markt.

Maar die historische selectie doet ze trouwens ook nog vaak de das om in de endurance want ze worden vaak afgekeurd op uitdroging. Tekes werden historisch altijd van water onthouden en maken dan metabool water aan. Oppervlakkig uitgedroogd, want de huidtest zakken ze daardoor vaak voor.
Duizenden jaren aan selectie is er niet altijd makkelijk uit te fokken (en is in mijn geval juist niet mijn doel… ik ben een purist wat dat betreft…) Ze zijn in die zin oprecht fysiologisch anders dan andere paarden en gewend aan die extremen.
Dat heeft voor en nadelen (ook wat betreft hun extreme hechten aan 1 persoon trouwens - andere zijstraat, voor een andere keer…)

Vandaar ook de wetenschappelijke interesse in het onderzoeken van de gevolgen van die extremen, o.a. naar maagzweren en voedselrestrictie specifiek bij Tekes.
Er lijkt daar, zoals wel vaker, wat anders aan de hand dan je volgens de norm “paard” zou verwachten. Duizenden jaren aan selectie… en maagzweren “horen” daar niet bij. Op grote schaal kwantificeren is uiteraard weer een andere discussie. Helemaal op historische populaties.
Daarmee zeg ik dan dus niet dat het niet kán, want het komt in bepaalde lijnen absoluut wel voor. Make of that what you will…

Dat alles gezegd hebbende, de mijne stonden op de vorige stal een hele periode echt lang zonder ruwvoer, hoewel gelukkig wel altijd op stro. Het is zelfs onmogelijk te zeggen hoe lang dat al gaande was, want er valt nog altijd niet over te discussiëren dat dat überhaupt een probleem was.
Verre van ideaal en achteraf niet gek dat er op de oude stal meerdere paarden met spijsverteringsproblemen kampten.

Omdat ze nu aankomt en goed eet ga ik haar niet plagen met een maagonderzoek aangezien ze voor zo’n onderzoek moeten vasten en dat is momenteel echt totaal geen optie. Daar heeft ze echt de reserves niet voor.
Als ze voor de narcose alsnog gaat moeten vasten kan ik het misschien wel aankaarten maar ik weet niet of het haalbaar is om beide onderzoeken in 1x te doen en de tandarts doet volgens mij ook enkel tandartswerk. Die heeft zich daar als dierenarts volledig op toegelegd.

Hebben de maagzweren de jouwe uiteindelijk de das omgedaan?
Het is ook wel een nadeel dat ze zo vreselijk hard voor zichzelf zijn.

hoefijzer schreef:

Ik hoop dat ik nog een keer het geluk heb een fijne akhal teke te kunnen vinden, want ik vind het ras echt bijzonder leuk om mee te werken. Als iemand iets weet, laat het me weten.