Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-10-20 18:56

Geplaatst: 23-10-20 18:56

Prachtig...moet een traantje wegpinken nu...het ga je goed mooi manneke...... Y;(

Prachtige Shadow..arme meiden..hoe zijn ze eronder?

**Geplaatst**: 23-10-20 19:24

Geplaatst: 23-10-20 19:24

Wat verdrietig dat het toch nog zo snel is gegaan, maar wat mooi dat hij op zijn eigen tijd kon gaan. Heel veel sterkte....

**Geplaatst**: 23-10-20 19:31

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 23-10-20 19:31

Sterkte.

**Geplaatst**: 23-10-20 20:22

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 23-10-20 20:22

Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 23-10-20 20:47

Geplaatst: 23-10-20 20:47

Heel veel sterkte. Hij heeft een mooie leeftijd bereikt en een perfect leventje bij jullie gehad.

**Geplaatst**: 23-10-20 22:26

Geplaatst: 23-10-20 22:26

Heel veel sterkte met dit gemis

wat is het toch snel gegaan! Ergens wel fijn denk ik dat je meteen actie hebt ondernomen en weet wat Shadow mankeerde? Als je het nog even had aangekeken dan was je hier nooit achter gekomen..

Mooi ook te lezen dat hij in zijn veilige stalletje is heen gegaan.

**Geplaatst**: 24-10-20 05:10

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 24-10-20 05:10

Heel veel sterkte :(:)

Wat een groot verlies en groot gemis van een kleine met een grote persoonlijkheid

**Geplaatst**: 24-10-20 09:17

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 24-10-20 09:17

Heel veel sterkte met het verlies van je grote kleine man. hij heeft en mooi leven gehad :knuffel:

**Geplaatst**: 24-10-20 12:23

Geplaatst: 24-10-20 12:23

Heel veel sterkte met dit grote verlies. Je hebt hem een prachtig eerbetoon gegeven met je filmpje. Hij heeft het zo goed gehad bij jullie.

**Geplaatst**: 24-10-20 12:46

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 24-10-20 12:46

Ah wat sneu. Heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-20 09:03

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-20 09:03

Hallo allemaal, wat ontzettend veel reacties. Wat lief. Dank, het helpt allemaal. Een beetje. Het schrijnt wel erg deze keer. We hebben ons allebei gerealiseerd dat dit paardje echt met stip bovenaan in onze harten heeft gestaan van alle dieren die we (samen) gehad hebben. Je realiseert je pas was je had als het er niet meer is. Voor mijn vriend was het de dag erna al ok. Iets waar je niets meer aan kunt veranderen moet je loslaten vindt hij. De volgende keer dat hij een schroevendraaier kwijt is, moet ik hem hier maar aan herinneren denk ik :')

Voor hem steekt de wereld heel anders in elkaar dan voor ons. Dat maakt dat jullie lieve woorden, ook via pb, sms en email me goed doen.

Ik was eerst heel nuchter. Maar na een paar uur begon het pas door te dringen wie er niet meer zou zijn. Het heeft me geholpen alle foto's die we van Shadow hadden te bekijken. Ik werd er wel heel erg verdrietig van, maar het zijn alleen maar mooie herinneringen. Ook wel dingen die niet op foto staan, die heel heftig zijn geweest.

Zoals die ene keer nog in NL dat ik thuiskwam van mijn werk en Shadow en Thor naar binnen riep. Het was ijskoud en het vroor. Achteraf was dat al het geluk van de wereld dat we konden hebben. Shadow kwam niet en bleef stokstijf staan in het land. Dat was raar. Kom ik bij hem om hem te halen, hangt zijn hele halve boeg open! Echt een bonk vlees zo groot als een mannenvuist hing naar buiten.

We hadden toen alle dieren bij elkaar lopen, geiten, gevogelte, konijnen, ponies en hangbuikzwijnen. Een beer van de zwijnen had lange slachttanden echt messcherp. En Shadow en hij speelden vaak samen, waarbij Shadow soms zoals paarden speelvechten, zijn hals over de nek van het varken legde. Bolle, zo heette het zwijn, moet met zijn slachttand hebben uitgehaald.

We hebben Shadow toen in onze badkamer gezet en de da heeft toen een drain ingebracht en in drie lagen gehecht. Ze zei toen dat ze zijn schouderbot kon zien! Ze kon letterlijk heel haar vuist in de wond leggen. Makkelijk met hechten, dat dan weer wel. Zijn geluk was dat het dus zo vroor. Was het warm weer geweest had hij waarschijnlijk doodgebloed. Nu was de hele klomp die naar buiten hing bevroren.

En zo hebben we nog meer ook mooie herinneringen die niet op foto staan, want vroeger fotografeerde je erg weinig, selfies waren er nog niet en filmen was al helemaal een andere zaak. En ik moet nog meer foto's hebben, maar die zitten nog in verhuisdozen. In ieder geval ga ik van hem en Thor en ook de andere dieren die bij ons geweest zijn een fotowand laten maken. Grote foto's op doek. Ook ga ik van de staarten van de drie paarden die ik nu verloren heb een sieraad laten maken.

Toen ik met het filmpje maken klaar was, was het een dag janken verder en had ik enorme behoefte aan alles wat ik zag schoonmaken opruimen en organiseren. Het huis, de auto, alles. En daarna hebben we de praktische kant van het overlijden moeten aanpakken. Shadow was in zijn boxje overleden en we hebben eerst dit provisorische boxje afgebroken. Toen hebben we hem op een pallet gerold en met de tractor heeft Erwin hem naar de zijkant van het land gereden. Ik heb ernaast gelopen en zijn hoofdje met zijn halstertje omhoog getild, wat niet op de pallet paste.

We hebben hem nog in het weiland gelegd, zodat de meisjes hem nog bij zich hadden. Voor zover ik weet hebben ze wat rondom hem heen geklierd, maar zoals Shadow ooit tekeer ging omdat Thor zo lag, als hij nu ligt (duwen graven om hem op te laten staan) nee, dat hebben ze niet gedaan. De meisjes blijven wel dichter bij elkaar heb ik het gevoel dan eerder. Callas heeft 1x geroepen. Ik kon toen niet zien of Poupette niet dicht bij haar stond of dat ze Shadow riep.

Morgen zullen we Shadow naar de openbare weg moeten gaan brengen. Mogelijk dat het dan anders voor de meisjes wordt. Maandag of dinsdag komen ze hem halen. Ik wilde Shadow eerst op ons terrein leggen. In het bos is een perfect gat waar hij in zou kunnen liggen. Maar Erwin wil het absoluut helemaal niet. Ik heb crematie overwogen. Voor het eerst bij een paard. Het is 1500 euro. Ik weet niet wat de prijzen in NL zijn, maar ik kan zo'n bedrag niet verantwoorden in ons huishouden. Dus moet ik me vasthouden aan het feit dat het maar een omhulsel is wat daar ligt en opgehaald wordt.

Callas lijkt weer rad, alhoewel ze haar rustvoet van linksachter, die altijd vrij snel op rust gaat, nu echt erg veel op rust zet, eigenlijk meteen nadat ze inspanning heeft gedaan. Dat is niet goed. Dat ga ik nog even aankijken of dat ook beter wordt zoals haar voorhoef, zo niet, dan moet de da weer komen.

Morgen worden de boxen geleverd. Hoe zuur. Maar als ze klaar zijn, dan kan ik eindelijk na zeg 2 maanden weer normaal met mijn paardjes gaan doen. En krijgen ze ook rust onderling. Callas wil toch wel erg graag de bix van Poupette hebben en als ik niet meer de hele tijd politieagent hoef te spelen omdat er boxwanden zijn, is dat wel een stuk fijner. Ik heb dan ook weer een poetsplaatsje en dan kan ik weer gaan bonden, want ik wil ze dan ook weer regelmatig binnenhalen om ze door de hand te hebben. Nu verwilderen ze. Ze zien er niet uit met klittenbollen in hun haar. Die frunnik er wel uit, maar Poupette laat zich nu alleen nog maar pakken met een emmer voer. Dat wordt dan allemaal weer veel handelbaarder. En dan kan ik ook gaan beginnen met weer wat grondwerk of zo te doen.

In ieder geval leidt het af van nadenken over het hoe en waarom van Shadow. Erg moeilijk om dat stuk los te laten en zeker omdat dit de eerste keer was met de nieuwe dierenarts. Moeilijk om, als je zo weinig als ik van lichamen begrijpt, te accepteren of hij wel of niet het goede heeft gedaan.

Afijn ik zie dat ik een uur te vroeg ben opgestaan. Wintertijd. Hoe toepasselijk.

**Geplaatst**: 25-10-20 09:32

Geplaatst: 25-10-20 09:32

Het zal nog lang een enorme impact hebben Mo. Dat heb ik hier met Hercule ook. Hercule nu vooral in dankbaarheid dat ik hem zolang bij ons heb gehad en zoveel gave herinneringen aan hem heb, Chico nog steeds vooral boosheid dat de dierenarts ons zolang heeft laten wachten en dat hij (daardoor?) zo jong moest overlijden. Tot mijn grote verrassing vertelde manlief dat hij met Chico ook nog steeds boos is, maar dat het geen zin heeft en daarom er dus ook nooit over praat.
Want natuurlijk hebben wij hier ook over Shadow gesproken. Zo fijn dat het maar een heel kort ziekbed was, zo fijn dat hij zelf is overleden in plaats van zoals bij Hercule met zo verschrikkelijk veel pijn

de dierenarts hem dood moest maken (net als bij onze Chico).
Een paard zoals Shadow, Hercule die vergeet je nooit meer en altijd zal dat gemis er zijn. Dat heb ik nu nog zelfs na anderhalf jaar, dat ik elke dag aan Hercule denk. Ze waren zo'n deel van ons leven dat het echt een nieuw leven inrichten is zonder ze.
Dat zul jij denk ik ook gaan ervaren als de eerste schok voorbij is.
Je hebt een prachtig IM gemaakt en gisteren heb ik nogmaals het filmpje bekeken van het manneke. Wederom met een brok in mijn strot. Ik hoop Mo, dat je net als wij, op een gegeven ogenblik met dankbaarheid terug kunt kijken dat je zo'n vriend gehad hebt in je leven. Dat is niet iedereen gegeven. En die tijd zal echt komen.
Ik vond het leuk om te zien, dat Erwin Shadow cadeau had gekregen. Dat wist ik dus niet. En ik vond het leuk om Thor op het filmpje te zien, want daar heb je het vaak over gehad en nu zag ik hem zelf ook eens.
Sterkte meid, de rentac zal nog een rot moment zijn. Dat je Shadow het koppie hebt vastgehouden is mooi. Dat deed ik ook bij Hercule omdat ik zo graag zo respectvol hem wilde wegdragen ook al moest het met de tractor. HEt zijn rotte dingen Mo van het leven. Gelukkig lijken de meiden het goed te doen en dat is fijn. Laat ze jou maar troosten. :knuffel:

**Geplaatst**: 25-10-20 11:42

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-10-20 11:42

Wat heb je weer mooi geschreven en vooral vol liefde

Heb je een stuk staart of manen geknipt als aandenken ? Misschien helpt je dat ? Toch wat tastbaars. Maar weet dat wat het meeste bij je blijft al diep in je hart geworteld zit !

En je hebt geweldige meiden en een geweldige partner om het samen mee te redden

**Geplaatst**: 25-10-20 11:48

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-10-20 11:48

Ik heb destijds de DA het hoofd en de staart er af laten halen, hoofd om te begraven en genoeg staart voor sierrraad oid. Rest is heel netjes door loonwerker in shovel geschept en aan begin van het pad gelegd waar de rendac er bij kon.

**Geplaatst**: 25-10-20 16:39

Geplaatst: 25-10-20 16:39

Wat jammer dat je hem niet op eigen terrein begraven kan. Wat is de reden dat je vriend dat niet wil als ik vragen mag?
Al onze huisdieren liggen in onze tuin en ik vind dat heel troostrijk dat ik ze dicht bij me heb.
Cremeren is natuurlijk een mooie optie, de as kan je dan ook bij je houden, maar ik snap dat dat heel veel geld is, geld wat nu moeilijk te missen is. Het is maar zo’n klein mannetje, zou toch nog eens met vriendlief gaan praten, het doet je zoveel verdriet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-20 17:24

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-20 17:24

Hi allemaal,

De beslissing om Shadow op te laten halen kan nu niet meer teruggedraaid worden. Als ik nu zeg, het hoeft niet meer, dan krijg ik waarschijnlijk een of andere franse organisatie aan mijn broek, waar de pony gebleven is. Het is namelijk niet toegestaan in Frankrijk huisdieren bij je thuis te begraven tenzij ze minder dan 40 kilo wegen.

De reden dat mijn vriend het niet wil, is omdat onze laatste dieren in het oude huis, telkens werden opgegraven door dassen, zwijnen en vossen. Het was afschuwelijk om daags erna losse onderdelen van je geliefde dier te vinden. Zo vond mijn vriend het hoofd van onze blonde labrador helemaal achter in het bos bij toeval. Telkens als we de lichaamsdelen van haar weer herbegroeven, vonden we haar toch weer overal terug. Erg naar. Zelfs toen we er kalk en plastic en een megasteen van 50x50 overheen gelegd hadden, wisten ze haar toch weer uit te graven, dit keer via de zijkant. Dat gaat met een pony van 150kilo uiteraard ook gebeuren. Mijn vriend kan er niet tegen overal lichaamsdelen te vinden en dat respecteer ik.

Het is alleen nog maar een karkas, het is niet meer Shadow.
Shadow is zijn spirit en die is bij ons, de herinneringen halen we telkens op. Ook omdat we van familie leuke foto's toegestuurd krijgen van hoe zij Shadow hebben meegemaakt. Dat is op zich wel heel mooi, hij is zo lang bij ons geweest. Hij heeft huwelijken overleefd, vaders en moeders overleefd. Op foto's zien we onszelf heel jong en we zien mensen die reeds lang zijn vertrokken of overleden. Bijzonder wel.

Wat ik ook heel bijzonder vind is de oplossing van Tamary voor haar overleden paard. Aan de ene kant vind ik het vreselijk luguber, aan de andere kant vind ik het prachtig. Ik zou nooit van mijn leven aan die oplossing gedacht hebben.

Verder heb ik idd zijn staart afgeknipt. Samen met het haar van Thor en van Bubbles ga ik er een sieraad van laten maken.

pien_2010 schreef:
Het zal nog lang een enorme impact hebben Mo. Dat heb ik hier met Hercule ook. Hercule nu vooral in dankbaarheid dat ik hem zolang bij ons heb gehad en zoveel gave herinneringen aan hem heb, Chico nog steeds vooral boosheid dat de dierenarts ons zolang heeft laten wachten en dat hij (daardoor?) zo jong moest overlijden. Tot mijn grote verrassing vertelde manlief dat hij met Chico ook nog steeds boos is, maar dat het geen zin heeft en daarom er dus ook nooit over praat.
Want natuurlijk hebben wij hier ook over Shadow gesproken. Zo fijn dat het maar een heel kort ziekbed was, zo fijn dat hij zelf is overleden in plaats van zoals bij Hercule met zo verschrikkelijk veel pijn de dierenarts hem dood moest maken (net als bij onze Chico).
Een paard zoals Shadow, Hercule die vergeet je nooit meer en altijd zal dat gemis er zijn. Dat heb ik nu nog zelfs na anderhalf jaar, dat ik elke dag aan Hercule denk. Ze waren zo'n deel van ons leven dat het echt een nieuw leven inrichten is zonder ze.
Dat zul jij denk ik ook gaan ervaren als de eerste schok voorbij is.
Je hebt een prachtig IM gemaakt en gisteren heb ik nogmaals het filmpje bekeken van het manneke. Wederom met een brok in mijn strot. Ik hoop Mo, dat je net als wij, op een gegeven ogenblik met dankbaarheid terug kunt kijken dat je zo'n vriend gehad hebt in je leven. Dat is niet iedereen gegeven. En die tijd zal echt komen.
Ik vond het leuk om te zien, dat Erwin Shadow cadeau had gekregen. Dat wist ik dus niet. En ik vond het leuk om Thor op het filmpje te zien, want daar heb je het vaak over gehad en nu zag ik hem zelf ook eens.
Sterkte meid, de rentac zal nog een rot moment zijn. Dat je Shadow het koppie hebt vastgehouden is mooi. Dat deed ik ook bij Hercule omdat ik zo graag zo respectvol hem wilde wegdragen ook al moest het met de tractor. HEt zijn rotte dingen Mo van het leven. Gelukkig lijken de meiden het goed te doen en dat is fijn. Laat ze jou maar troosten.

Ik vind het prachtig geschreven Pien, en idd realiseer ik me sinds Shadow is overleden dat hij een enorme plek in mijn leven innam. Veel groter dan ik besefte. Mijn onderschrift was altijd, Callas is mijn alles. Maar ik realiseerde me de afgelopen dagen dat dat nooit zo is geweest. Shadow was mijn allessie. Die ik als vanzelfsprekend altijd heb aangenomen. Vandaar dat ik nu een ander onderschrift heb, dat je pas beseft wat je had als het er niet meer is. Met dat menneke kon ik zoooo lezen en schrijven. Ik heb het zo vaak gezegd, als dat ventje toch eens een stukje groter was geweest, wat was het dan een top rijpaard geweest. Ik heb hem dan ook zelf opgevoed en ingereden, of nou ja, ingemend. Raar woord.

Afijn, vandaag weer een fase verder in het afscheid nemen. We hebben hem vanuit het land naar de openbare weg gebracht op dezelfde manier als toen we hem in het land legden. Voor de meisjes hebben we de hele afrit afgezet, vers gras en zo konden ze hem weer zien liggen voor de oprit. Althans de bult want ik heb hem onder een dekentje en plastic liggen.

Ze laten zich met gemak van hem wegleiden, dus ik denk dat het wel goed gaat komen met deze gefaseerde afscheidneming, zeg maar.

Verder hebben we veel sjouwwerk uitgezocht vandaag, zodat we erg bezig zijn geweest, dat leidt goed af voor mij. Tot weers.

**Geplaatst**: 25-10-20 17:39

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-10-20 17:39

Ik snap het Mo, dat probleem hebben wij in onze achtertuin gelukkig niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-20 18:20

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-20 18:20

Voor Pien en anderen die Thor niet kennen, hier is een link naar de im die ik voor hem gemaakt had.

https://www.youtube.com/watch?v=NNlhgzL7vo0

Dit is de Engelse versie, er moet ook nog een NLse zijn, maar die vind ik niet zo snel. Van Thor heb ik nog minder afscheid kunnen nemen dan van Shadow. Ik had hem de dag ervoor nog gereden. De ochtend kreeg hij de bloeding, een paar uur laten hebben we hem moeten laten inslapen.

Alhoewel ik blij ben dat ik dit filmpje voor hem gemaakt heb, is het rijden met hem exact de reden dat ik bitloos wilde gaan rijden met Callas. Ik moest op de terugweg naar huis altijd enorm in Thor zijn mond hangen om niet met 600km/u in 2 seconde weer thuis te zijn. Dat vond ik altijd erg naar. Je ziet het ook duidelijk op het filmpje. Daarentegen kun je ook op het filmpje zien dat ik de meeste tijd met losse teugels reed, maar dat kon alleen ver van huis weg. En als we van huis weg gingen.

Dat moest hem ongetwijfeld pijn doen, en dat wilde ik dus niet meer. Vandaar dat ik met Callas gelijk bitloos startte, wat ook niet handig bleek.

**Geplaatst**: 25-10-20 19:16

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-10-20 19:16

Dank je wel Monique voor het delen van het filmpje van Thor. Ik vind het een prachtig filmpje

**Geplaatst**: 25-10-20 19:17

Geplaatst: 25-10-20 19:17

Wouw mooi filmpje, wat gaaf Mo. Mooie herinnering. Zat er haflinger in Thor?
Ik vind Thor ook gaaf en ook al zo oud geworden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-20 19:35

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-20 19:35

Ik heb nog steeds geluk met de leeftijd van mijn honden en paarden. Afkloppen! Thor en Shadow en Bubbles zijn allemaal richting 30 geworden. Mijn honden allemaal labradors of groter zijn minimaal 15 geworden, maar ook een labje van 17. Ik hoop al mijn schatjes altijd lang bij me te kunnen houden, maar het houdt een keer op.

Thor zat misschien haflinger in. We weten het niet. Ik kocht hem van een naar later bleek zeer onbetrouwbare handelaarster. Drost in Elst(U), ik meen dat ze al is overleden. Hij kwam uit Polen was het verhaal, met bestemming Italië slacht en zou eruit gepikt zijn op een tussenlaadstation. Kan ook een verkooppraatje geweest zijn. Hij was in ieder geval wel gewoon goed ingereden, terwijl ik denk dat in Polen gefokte vleespaarden niet ingereden zijn. En ik had meer het gevoel dat het een manegepaard of zo geweest was. Misschien zelfs wel gewoon in NL. Hij had een draadwond gehad aan zijn voorbeen, kwamen we later achter. Enorm litteken, maar kennelijk de pezen niet beschadigd. Het was een erg introvert en naar ons idee een getraumatiseerd paard, dat alleen maar in zijn eigen wereld leefde en daar maar zelden uitkwam. Maar toch ook heel veel fijne tijden mee gehad.

**Geplaatst**: 25-10-20 19:38

Geplaatst: 25-10-20 19:38

Wauw ik snap waarom je vaak refereert aan Thor. Wat een pracht paard was dat zeg. En wat leuk met Shadow.

**Geplaatst**: 26-10-20 08:04

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 26-10-20 08:04

Dieren kunnen zo'n grote plek in je hart hebben en omdat ze ook nog eens zolang bij jullie zijn dat je na hun overlijden pas beseft hoe groot deze plek was.
En Thor , prachtig paard ! Daar schrijf je ook wel eens over en daar lees je gewoon hoe n grote plek hij in je hart had.
Moge hij en shadow elkaar hierboven vinden en heerlijk samen in de eeuwige groene weides rennen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-10-20 11:33

Geplaatst door de TopicStarter : 26-10-20 11:33

9533
Dat zijn het aantal dagen dat Shadow bij ons is geweest.

19.066
Dat zijn minimaal het aantal voerbeurten dat ik gedaan heb.

190
Dat zijn gegokt het aantal keren dat ik zijn voetjes geraspt heb.

2600
Dat zijn het aantal keren gegokt dat ik met hem gereden of gewandeld heb als ik van 2x per week uitga.

En altijd als ik kwam, hinnikte hij.

Natuurlijk gaan er ook nog wat vakanties vanaf dat ik hem niet door de hand heb gehad. Maar ik kan met gemak stellen dat hij 21.000 keer gehinnikt heeft en ik hem geknuffeld heb.

Morgen wordt hij opgehaald en kan ik de nare fase afsluiten en ga ik teren op die 21.000 keer liefde die ik heb mogen ontvangen.

**Geplaatst**: 26-10-20 12:31

Geplaatst: 26-10-20 12:31

Monique dat is een tijd van je leven die je nooit vergeet en ook niet mag en kan vergeten,

sterkte morgen, dat vond ik altijd het akeligste, als ze worden opgehaald :knuffel: