Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-12-20 21:08

Geplaatst: 30-12-20 21:08

Citaat:
In gevangenschap herken je dominante paarden erg makkelijk in de kudde. Het zijn in mijn ogen vaak gefrustreerde dieren die bang zijn te laat bij het eten te komen of te weinig eten denken te bemachtigen en daarom drammerig en dwingend de beste plaats bij het eten afdwingen door dreigen of bijten en trappen. Als zo'n paard van andere paarden op zijn duvel krijgt voor zijn gedrag, zal hij dat weer afreageren op een ander banger paard.

Misschien lees ik het verkeerd (toon is soms moeilijk te bepalen via internet) maar het dikgedrukte stukje klinkt heel negatief. Alsof je een verwend, rijk kind beschrijft dat iedereen aan de kant duwt omdat hij het niet kan hebben dat een ander ook wat krijgt. Zo werkt het niet bij paarden (of honden). Het kan zeker zijn dat een paard in gevangenschap een andere aan de kant duwt, maar dit heeft met motivatie te maken.
Bijvoorbeeld: mijn paard is nog jong en volop in de groei. Toen ik hem kocht was hij wat schraal, zoals veel jonge paarden zijn die een groeispurt en een verharing tegelijkertijd krijgen. Hij had een razende honger. Nou vertoonde hij geen dominant gedrag, maar het had zo maar gekund dat hij een ander paard had weggejaagd van een berg hooi, want hij had zo'n honger en er waren niet genoeg stapeltjes hooi in de wei gelegd. Als je in deze hypothetische situatie 2 zulke paarden had met evenveel razende honger, die samen 1 stapeltje hooi zouden moeten delen, zou het kunnen dat ze het geen van beiden opgeven en dat er een gevecht ontstaat. Dit is eigenlijk heel onnatuurlijk: in een grotere wei, of gewoon in het wild, zou deze situatie niet zijn ontstaan, want er is overal eten. Dan zouden ze misschien wel neus aan neus staan te grazen. Dominantie is gedrag, geen karaktereigenschap.

Citaat:
Je schrijft dat er bij wolven geen rangorde met een alfa is. Zou interessant zijn daar wetenschappelijke beschouwingen over te lezen. Ik kijk veel natuurfilms op arte en heb de afgelopen 30 jaar altijd meerdere honden tegelijk gehad. Ik denk wel een rangorde (zelfs met pikorde) te zien onder mijn honden. Ik maak daar ook gebruik van bij het opvoeden van mijn honden. Mijn vriend en ik staan boven aan in de hiërarchie en wij maken de beslissingen voor de honden. Wij vertellen hen wanneer ze in hun mand horen te zijn, bijv tijdens het eten. Wij vertellen hen wanneer ze wel of niet mogen blaffen etc. (niet dat het altijd werkt overigens, maar het is onze honden altijd duidelijk dat wij de leiders zijn) Het frappante is dus, dat ik bij honden geen enkel probleem heb leider te zijn en bij paarden wel op die manier.

W.b.t. honden: lees dit stuk eens. De aanleiding van de auteur om dit stuk te schrijven is Cesar Millan, maar het gaat o.a. ook over dominantietheorie. Ik denk dat dat misschien wat verheldering geeft. Het komt er echter opnieuw op neer dat het gewoon aangeleerd gedrag is... je hond heeft geleerd dat hij in de mand moet gaan liggen als jij 'mand' (o.i.d.) zegt. En als hij dat niet doet, betekent dat niet dat hij dominant is, maar dat het gedrag niet bevestigt is (of hij heeft een andere reden, misschien is het te warm, of heeft de kat stiekem de mand gejat en durft hij er niet op (precies deze situatie speelt zich nu voor mijn neus af hier

)). Zo gaat mijn hond ongeveer 75% van de tijd in zijn mand liggen als ik dat zeg, de andere keren niet. Dit heeft niks te maken met dat hij dominant zou zijn, of dat ik een 'gebrekkige leider' zou zijn: het heeft er gewoon mee te maken dat ik een luie trainer ben en het niet goed aan mijn hond heb geleerd _O-

Citaat:
Daarbij blijf ik wel wat leider dingen erin houden, die zijn bij mij ook een gewoonte geworden die bij het opvoeden van paarden hoort (ik ging begin jaren 90 naar Voest). Het zijn ook dingen die voor mij natuurlijk voelen. Zoals volgen aan de lijn schuin achter mij, het stoppen als ik stop etc. De dingen die Voest mij geleerd heeft toen ik daar een midweek was, zitten nu erin gegoten bij mij. Voelt goed en voelt wat ik zeg natuurlijk.

Maar wat heeft volgen aan de lijn schuin achter jou met het menselijk concept 'leiderschap' te maken? Ik vind dit ook een normaal iets dat hoort bij de opleiding/opvoeding van mijn paard, zodat ik veilig met hem kan omgaan. Het is een gedrag wat ik hem aanleer.

Niets ten nadele van enige NH-trainer dan ook, noch van de mensen die er heengaan om te leren, maar: NH is in beginsel niet veel meer dan de basisopvoeding van een paard waardoor mensen veilig met hem om kunnen gaan. Alle concepten die erbij komen over leiderschap, respect, enz enz, is een leuk marketingsausje

. Als je al die ideeën weghaalt, dan werkt de training nog steeds.

Er is een leuk experiment mee gedaan: een "join-up" met een robotautootje:

In dit artikel staat uitgelegd wat er gebeurt.

Citaat:
Toen we tot stilstand kwamen, bleef ze als een zombie slaan naar de bak die nog in haar staart hing en na iedere trap terugkwam op haar hakken. Ik kon afstappen en met veel moeite de bak uit haar staart vissen. Ze zocht toen echt troost en verborg haar hoofd in mijn jas en wilde de enge wereld niet meer zien volgens mij. Ik vond het zoooo zielig en was zelf ook zo overstuur en geschrokken, dat ik dit troost zoeken toeliet en haar getroost heb. Troost kent een paard niet, maar ze ervoer uiteraard wel het knuffelen als prettig. Ik heb haar daarna nog vaak getroost als er zoiets dergelijks gebeurde. Daarmee zou ik haar reacties op schrikken, kunnen hebben bevestigd als ok zijnde. Zij schrikt en wordt ervoor geknuffeld.

Dit lijkt mij vrij onmogelijk. Waarom? Een paard onthoud niet zo heel lang waarvoor hij beloond of gestraft wordt. Daarom hebben we ook een clicker nodig: als jij je paard zonder clicker met voerbeloningen traint, en je wil bijvoorbeeld het aanspringen in galop trainen, dan moet je hem eerst stilzetten om hem een snoepje te kunnen geven. Het paard weet niet beter dan dat hij stilstaat en een snoepje krijgt. Zonder markeringssignaal (= de clicker) kan hij het aanspringen in galop = snoepje niet met elkaar verbinden.
Dus, zelfs áls je angst zou kunnen bevestigen (wat volgens mij niet kan? dit lees ik i.i.g. vaak, maar die bronnen heb ik zo niet paraat), maar áls dat kon... om haar te troosten en te knuffelen moest ze eerst stilstaan. Paarden kunnen die verbinding 'ik schrik, en daarom krijg ik een knuffel' niet maken. Dus: Callas staat stil, en ze krijgt een knuffel. Als ze er iets van geleerd heeft en knuffels en 'troost' (nog zo'n menselijk concept!) fijn vindt, dan heeft ze geleerd dat ze eerst stil moet staan voor ze knuffels krijgt.

Citaat:
Over het niet willen stilstaan, dat heb ik Callas af- of aangeleerd, hoe je het wilt bekijken met een stukje NH. Ik maak het ongewenste gedrag onprettig. Dus Callas wilde niet stilstaan bij het opstijgen en dus heb ik een aantal keren haar flink om me heen aan het werk gezet op een heel korte cirkel, zonder boos te doen overigens. En dat was na een aantal keer duidelijk, als zij ging lopen zenuwen, moest ze op de korte cirkel en dat is niet fijn, dus ze koos al gauw ervoor om stil te staan bij het opstijgen en kreeg voor netjes ho een koekje. Misschien is dat nog een idee voor jouzelf?

Ik ken de methode, maar ik vind hem weinig effectief

Als hij om wat voor reden dan ook echt stil moet staan, parkeer ik hem voor een target. Makkelijker, minder stress (in tegendeel, zijn stationaire target is zijn favoriete oefening :))

), en ook niet belastend voor jonge en hypermobiele gewrichten, pezen en banden. Zo oefenen we onder andere met aansingelen:
Afbeelding