Bokt.nl

J_emma schreef:

Ik herken het wel van toen ze nog op een pensionstal stonden. Randstad dus relatief veel binnen en beperkte buitenruimte, en zelfs als we er 3-4 uur geweest waren, had ik het nog een vervelend gevoel dat ze de overige 20 uur maar een beetje stond te staan daar. Nu staan ze aan huis in een minikudde van 4, zien we ze de hele dag door lekker buiten paard zijn en staan ze met hun neus bij het hek naar de keukendeur te hinniken als ze aandacht willen (meestal als ze vinden dat het hek naar de wei wel weer open mag). En ik ben dat gevoel helemaal kwijt.
En daar heb jij helemaal niks aan
Maar ja, ik herken het dus wel. En de enige die je daarmee hebt is jezelf. Dus probeer het los te laten

bobje26 schreef:

Een verzorger/bijrijder nemen.
Ik heb ook lange (zware) dagen en ben soms rond 9 klaar op kantoor. Vaak is dit dan haar vrije dag en mijn bijrijdster doet een vaste dag.

Barbet schreef:

Ik herken het van toen ik zelf nog een paard had.
Vorig jaar was mijn merrie overleden en daarna ben ik nog een tijdje verder gegaan met andere paarden.
Maar het plezier was er toch een beetje af, mijn merrie had ik 10 jaar gehad, dus ik ben ik januari helemaal met de paarden gestopt, het laatste jonge paard verkocht en al mijn paarden spullen verkocht.

Wat ik altijd had, ik miste altijd tijd.
Paard stond meestal op nr 1 ook omdat het niet anders kon en zij nu eenmaal heel belangrijk voor me was.
Maar daardoor had ik geen/te weinig tijd voor bv andere dingen.
Of het lukte wel, maar dan moest alles snel snel, zodat ik alle ballen hoog kon houden en niemand tekort deed.

Sinds ik geen paard meer heb, is er ook een hele rust over alles gekomen.
Nu merk ik pas wat voor een zorg, eeuwig durende verantwoording en tijd het is geweest.
Met alle liefde gedaan, want mijn merrie was geweldig en ik had er alles voor over.

Maar nu zijn de dagen veel ontspannender geworden, heb veel meer tijd voor mijn hond en er komt zelfs een puppy bij.
Het alle dagen plannen, schuldig voelen omdat je voor je gevoel iets of iemand tekort deed, dat heb ik allemaal niet meer.
Ik zou daarom nooit meer een eigen paard willen hebben, misschien af en toe bij iemand anders rijden, gewoon omdat het dan leuk is maar geen verdere verplichting.

Mijn antwoord is niet helemaal on topic denk ik, je hebt er niet veel aan.
Maar ik ben er nog wel eens mee bezig, de paardentijd, dus bij zo'n vraag als de jouwe komt dat weer naar boven.

Felien_Kyra schreef:

Ik herken het deels, maar bij mij is het meer dat ik periodes heb dat ik zo druk ben dat het trainen er niet van komt. Ik vind het dan niet per se vervelend dat ik dan niet ben gegaan omdat ik hele lieve stalgenootjes heb die ook naar mijn paard omkijken en bovendien staat ze 24/7 met andere paarden. Overdag in de wei en 'snachts op stal. Maar ik baal er bijvoorbeeld van dat ik af en toe zo druk in mijn planning zit, dat trainen er niet van komt. Bijvoorbeeld vanaf afgelopen vrijdag heb ik nog maar 1 keer kunnen rijden omdat ik verder zo druk zat met school, werk, andere afspraken, mijn vriend. Is niet precies hetzelfde als jou situatie want ik moet zeggen dat ik er wel bijna elke dag kom om zelf even te kijken hoe het gaat want dat red ik dan weer wel, op een enkele keer na als ik een dag school heb en daarna naar vriendlief ga of als ik een lange dag heb gewerkt en ik ben echt kapot. Dus dat is natuurlijk anders als met jou situatie. Toch kan ik me daarom rot voelen, misschien ook omdat ik geen recreatieve ruiter ben en ik graag presteer...

Maar mijn tip of eigenlijk ook een vraag: heb je stalgenoten waar je goed mee kan die een keer extra naar je paardje om kunnen kijken? dan krijgt ze toch de aandacht en voel jij je zelf er fijner bij. Tenminste zo werkt dat bij mij. Nu sta ik op een stal met maar 9 paarden en 5 mensen die allemaal goed met elkaar kunnen, dus dan is het al makkelijker om een ander even te vragen extra naar je paard om te kijken als je zelf druk bent.

bobje26 schreef:

Jenara schreef:

...

Ze staat nu wel heerlijk in het groen in een kudde van 4 de hele dag buiten, dus daar moet ik me echt geen zorgen om maken Ik denk dat het niet zozeer haar welzijn is dat in mijn hoofd zit (want ze heeft het prima), maar meer dat ik vind dat ik te weinig tijd vind om naar haar toe te gaan en samen iets te doen voor de "investering" die ze is geweest. Ik mis haar ook echt als ik er niet ben of niet kan gaan, dus voel me misschien nog meer schuldig tov mezelf dan tov van haar, als dat ergens logisch klinkt?

Ahh, ja was ik vergeten vermelden in de openingspost ... ze is 4 en moet alles nog leren ... Ze is echt net zadelmak en alle knopjes ed. moeten er nog op gezet worden (heb hier zelf ervaring mee, heb meerdere jonge paarden zadelmak gemaakt en doorgereden voor andere mensen voor ik zelf een jonkie kocht)
Maar daar ga ik niet zomaar een bijrijder of verzorger voor zoeken, wil haar liever eerst naar mijn had zetten en dan later (als er nog kinderen bij mijn leven gaan bijkomen) een goede bijrijder zoeken

Ik snap wat je zegt, herken het ook wel maar het is ook belangrijk dat een paard met verschillende ruiters om leert gaan. Althans, vind ik heel erg belangrijk! Ik heb mijn merrie als veulentje gekocht, zadelmak gemaakt en stukje doorgereden en een bijrijdster voor 1 dag gevonden. Weliswaar een stalgenootje maar als je zelf dat stukje aandacht niet kan bieden, is de keuze snel gemaakt... Ik heb ook heel veel ervaring met jonge paarden en denk echt niet dat 1 uur per week een bijrijdster of verzorger de boel 'stuk maakt'. En ja, een verzorger geeft toch lekker aandacht? Die hoeft er niet persee op. Daarnaast, zijn er een hoop mensen die echt fijn kunnen rijden waarmee je je handen dicht kunt knijpen als je die als bijrijder kunt hebben!