Ik ken je gevoel! Ik ben met springen met paard en al met een koprol in een oxer gevallen en brak ernstig mijn sleutelbeen. Ik was heeeeeeel bang voor oxers en ging iedere keer huilend de les weer in. Ipv Beter werd het alleen maar erger omdat mensen zeiden dat ik mij aanstelde.

Na 2 jaar kwam ik bij een stal terrecht waar ze de hindernissen voor mij ingraven hebben en alles weer stap voor stap geoefend.. voelde me enorm dom omdat iedereen dat tegen mij zei.. behalve mijn instructeur die moedigde me aan en kreeg zoveel weer voor elkaar.. na een half jaar bij hem gelest te hebben ben ik weer bbtjes gaan springen. Met een half jaar sprong ik weer B en ondertussen maakt geen enkele hindernis meer uit!

Fijn dat jij een verzorgpaard aangeboden hebt gekregen die je kan vertrouwen! Ik denk dat dat een hele grote stap naar de goede richting is!

En hou vol en als het eventjes niet gaat dan ga je gewoon een stapje terug, daar weer vertrouwd worden en dan weer ene stapje verder