-
LWDaisy
-
- Berichten: 4767
- Geregistreerd: 26-03-18
- Woonplaats: België
Ik ben lid van een groep op Facebook, waarin men advertenties kan plaatsen om op zoek te gaan naar een vorig (verzorg)paard.
Ikzelf heb dit ook al gedaan: ik ben namelijk al een aantal jaren op zoek naar mijn eerste paard.
Maar ik stel mezelf steeds vaker de vraag in hoeverre dit oké is.
Ik vraag bijvoorbeeld ook niet aan de huidige bewoner van mijn vorige woning of ik de keuken nog eens mag komen bekijken omdat ik die zo mis. Natuurlijk is een paard geen keuken, maar verkocht is verkocht, kort door de bocht gezien.
We zijn denk ik allemaal wel nieuwsgierig naar hoe het een vorig paard vergaat. We zouden allemaal heel graag te horen krijgen dat hij/zij zijn/haar gouden stal gevonden heeft en het nu super doet.
Maar - in hoeverre zit de huidige eigenaar daarop te wachten? De meesten onder ons zullen het wel goed bedoelen. Ik ben zelf ook 2x op bezoek mogen gaan bij degene die mijn paard van mij gekocht heeft, daar ben ik altijd heel dankbaar voor geweest. Vermits zij hem van mij gekocht heeft, "kenden" we elkaar wel, dus was het voor haar denk ik wel makkelijker om mij te vertrouwen.
Maar, in mijn geval, zit mijn vorige paard alweer een aantal eigenaars verder, en die ken ik dus niet, en zij mij dus ook niet. In hoeverre zit iemand op een compleet onbekend iemand te wachten? Evengoed ben ik een gestoorde gek die het paard wil ontvoeren oid :+ Dat ben ik helemaal niet van plan - ik heb hem tenslotte voor een reden verkocht; namelijk omdat ik ontzettend veel bang had van dat paard.
Anderzijds lees ik vaak verhalen op bovengenoemde Facebookgroep over paarden die verkocht zijn op momenten dat men er financieel gezien niet meer voor kon zorgen. Of dat er bijvoorbeeld gescheiden werd tussen de eigenaars, en dat de ene het paard van de ander verkocht. Daar zou ik als nieuwe eigenaar wel zenuwachtig van worden, stel je voor dat je toelaat dat een vorige eigenaar op bezoek komt en dat deze beweert dat jij het paard gestolen hebt, of dat ze het dier terug willen, het je lastig willen maken door bijvoorbeeld de dierenbescherming te bellen, ... Ik "ken" iemand via FB die vrij populair en gekend is, natuurlijk wordt deze persoon niet door iedereen "bewondert" en zij heeft daadwerkelijk voorgehad dat iemand zo gek was haar paard uit de wei te stelen. Uiteindelijk werd het dier in kwestie terug gevonden, maar je zal het maar meemaken!
Nog zo'n verhaal: meisje dat ik ken, haar pony die ze al jaar en dag had werd uit de wei gestolen. Als ik het me correct herinner zijn ze jaren later weer op zijn spoor gekomen, maar geen idee meer wat ze daar verder mee gedaan hebben. Stel dat je paard gestolen en verkocht wordt, dat jij de eerlijke koper bent, daar sta je dan. Wat dan?
Zo heb ik een goede vriendin die haar paard destijds verkocht om verschillende redenen. Financieel, een beetje bang van het paard. Paard dus verkocht. Afspraken gemaakt die imo aan beide kanten niet zijn nagekomen. Een aantal maanden later bleek dat degene die het paard van haar gekocht heeft, het paard zelf ook weer verkocht heeft. Mijn vriendin dus flyers maken en berichten op social media laten rondgaan dat het paard gestolen was. Nou nee.. Je hebt hem zelf verkocht, jullie zijn beide de gemaakte afspraken niet nagekomen, en nu heeft hij het paard ook verkocht. Dat is imo geen diefstal. Je zal dat paard maar eerlijk gekocht hebben en een half jaar laten het dier tegen komen op een "vermist-gestolen" flyer...
Zou jij dié eigenaar over de vloer willen?
Zou jij een onbekende vorige eigenaar bij je paard op bezoek willen?
Ik heb het dan over iemand die netjes een afspraak met jou maakt en niet plots op je stal staat. Alhoewel dat laatste volgens mij ook wel kan gebeuren als je op een drukkere/grotere openbare manege gestald staat, dan zal je paard sneller herkend worden. Mijn paard staat een beetje verstopt zeg maar, lekker kleinschalig. Niet dat ik me zorgen maak over zo'n situatie, ik heb mijn paard geadopteerd van mijn oom en die is ten allen tijde welkom :D
Maar ik vraag het me dus wel af. In hoeverre zit jij op een vorige eigenaar te wachten?
Ikzelf zou het gemakkelijk hebben met dé vorige eigenaar, degene van wie ik het paard zelf heb overgenomen. Tenzij die heel raar gaat doen haha. Maar een onbekend iemand, ik denk persoonlijk dat ik er een beetje nerveus van zou worden :)
-
LWDaisy
-
- Berichten: 4767
- Geregistreerd: 26-03-18
- Woonplaats: België
Oh ik zou zelf ook wel meer willen weten over de eerste eigenaar van mijn paard hoor. Mijn oom heeft haar gekocht toen ze 3 was, ik heb haar sinds haar 9de, ze is nu 18. Ik heb 1 foto van mijn paard van toen ze nog bij haar eerste eigenaar stond. Dus ik snap het deel "ik wil alles weten" wel :D
Het zal waarschijnlijk inderdaad wel per paard en per situatie afhangen. En van de manier waarop je benaderd wordt.
Volgen via Facebook of instagram oid vind ik ook geen enkel probleem.
Zoals ik in de OP al zei, ik heb mijn paard geadopteerd van mijn oom. Ik heb haar binnen 2 maanden alweer 9 jaar. Hij is altijd welkom - maar hij is maar 1x komen kijken, ergens in het eerste jaar. Het doet teveel pijn zegt hij. Ondertussen zijn hij en mijn tante al jaaaren uit elkaar, hij was aangetrouwd, dus ik zie hem eigenlijk nooit meer.
Hij kon de maandelijkse kost niet meer dragen, maar wilde er niet perse aan verdienen. Een gouden stal had prioriteit. Haar weg doen heeft hem heel erg veel pijn gedaan. Vandaar dat ik haar ook niet heb moeten kopen. Ik heb haar gekregen, mits mijn belofte dat ik voor altijd voor haar zou blijven zorgen. Ik had destijds een nestje puppy's, hij heeft toen 1 van mijn hondjes gekregen en die heeft daar nog steeds een héérlijk leven. Die volg ik via Facebook dus ook! Hondjes zijn bij mij geboren, toen zijn broertje vorig jaar stierf (die heb ik aan een ander familielid gegeven) deed dat ook bij mij erg pijn. Ik zag hem niet echt vaak, ze wonen nogal ver, maar tja, hij is bij mij geboren, ik heb letterlijk de navelstreng doorgeknipt en zijn oogjes zien open gaan, hem zijn eerste stapjes zien zetten, ... . Die band blijft bestaan, ook al is het dier niet meer van jou :) Dus ik snap wel dat je graag wilt volgen.
Mijn oom is heel erg blij met hoe ik voor haar zorg. Hij volgt ons via Facebook, hij liket elke foto maar reageert niet echt vaak. Laatst kwam hij mijn mama tegen, en hij vertelde haar hoe gelukkig hij nog steeds is met de keuze die hij destijds voor "ons" paard maakte. We hebben haar het eerste jaar op zijn naam laten staan, zodat ik me kon bewijzen. En dat heb ik gedaan ook. Mijn paard heeft al van voor ze van mij was artrose en echt rijden doen/kunnen we dus al héél lang niet meer, ik heb een super-de-luxe grasmaaier :+ Die kosten natuurlijk ook geld, en niet iedereen wil daar aan beginnen. Ik heb haar toen overgenomen omdat er echt een klik was tussen ons, en die is er nog steeds. Rijden is geen prioriteit voor mij. Mijn oom is dus erg gelukkig met het feit dat ik haar mens ben, maar langskomen doet te veel pijn. Met Kerst en "onze verjaardagen" (we zijn alle 3 op 3 opeenvolgende dagen jarig) wens ik hem altijd een gelukkige Kerst/verjaardag vanwege mijzelf en "onze prinses". Ik ben hem nog steeds héél erg dankbaar voor de kans die ik destijds van hem gekregen heb.
Een aantal jaar geleden ben ik op een manege-reünie heel toevallig iemand tegen gekomen die mijn paard kende toen ze nog van oom was. Ik wist daarvoor niet dat zij daar op stal gestaan had. Ze vond dat mijn paard er geweldig uitzag, en dat ze niet beter terecht had kunnen komen dan mij. Altijd heel leuk om te horen.
Zo denkt mijn oom er gelukkig ook over. Hij heeft haar 6 jaar gehad, en heeft haar zo goed opgevoed! Na 13 dagen mocht ik al bij mijn paard gaan zitten terwijl ze neerlag, dat is mijn oom nooit gelukt. Dus hoewel haar afgeven hem pijn deed, is hij wel heel gelukkig met waar ze terecht gekomen is. Volgen via Facebook is genoeg voor hem.
Als er echt iets scheelt, app ik hem wel. En dan antwoord hij ook altijd. Gelukkig is mijn paard een kanjer die zelden iets mankeert, dus dat gebeurt niet zo vaak. Maar ik vind het wel een fijn idee om te weten dat er nog iemand anders is buiten mezelf die dit prachtige dier zo ontzettend graag ziet. Hij zal altijd welkom zijn bij ons.