Ik denk altijd, goh wat een geld zou ik overhouden zonder paarden . Heel eerlijk denk ik dat ik het dan wel weer ergens anders aan uit zou geven. Ik heb het geluk dat ze aan huis staan maar dat heeft er eigenlijk alleen maar toe geleid dat we nu gewoon een kudde hebben. Een soort van Daltons op een rijtje.
2 shetjes, waarvan eentje 25 is. Een fjordje van 23 die al 21 jaar in mijn bezit is, een c pony van nu 6, gekocht als projectje maar zo leuk bleek en wij te verliefd werden om haar weg te doen. Een d pony die nu door een vriendinnetje van dochterlief gereden wordt. En dan sinds kort een paard in bruikleen van onze instructrice die haar niet kon verkopen omdat dat als verraad voelde dus kom ook maar bij de paardenhoarders .

Ik zeg altijd tegen mijn de hoefsmid dat hij op vakantie gaat van mijn kudde en ik daarom niet kan.

We moeten er keihard voor werken om het allemaal te kunnen betalen. Zijn we rijk? Nee.. Ik betrapte me er zelf van de week op dat ik me niet kan heugen dat ik een paar nieuwe schoenen voor mezelf had gekocht maar bij de ruitershop bij Mn voornaam wordt genoemd!

Zonder paarden was ik vast rijk! Maar nu vooral super gelukkig